Snot douche

Loy Krathong. Het feest tijdens volle maan, dat wij hebben gevierd in Chiang Mai. Uit het gesprek met een monnik werd duidelijk wat er wordt gevierd en hoe. Wel een vaag verhaal, maar ik deel het graag. Twee onderdelen zijn belangrijk bij het vieren: de bloemstukjes (bij jullie allen inmiddels bekend) die te water gaan en de lampionnen die de lucht in gaan.
De bloemen laat je te water om je te veronderschuldigen voor het gebruiken en vervuilen van de rivier. Dat klinkt nog niet zo vaag, al is het wel vreemd dat de rivier alleen maar viezer wordt met al die kaarsjes, wierrook en versieringen. Dan nu het vage gedeelte. Een lampion steek je aan voor het afgeschoren haar van Boeddha dat in de hemel is. Ja... inderdaad.
Ook vertelde de monnik dat de meeste mensen in Thailand niet weten waarom er eigenlijk Loy Krathong is. Net als met feestdagen in Nederland eigenlijk. De mensen hier vinden het gewoon fijn een feestje mee te pakken. En wij hadden daar ook wel zin in!

Die dinsdagochtend zijn we eerst naar een tempel gegaan bij ons in de straat. De hoofdmonnik had ons de dag ervoor namelijk uitgenodigd te komen. Erg mooie sfeer werd gemaakt door Thaise muziek, de mensen die in de tempel op de grond zitten te eten en ons meteen uitnodigen mee te eten, de monnik die zijn gebed op 'de troon' zingt, de kleuren en als middelpunt Boeddha. Een Thais mannetje vertelde van alles, liet ons van alles proeven en gaf ons zelfs een lunchpakketje mee voor de dag. Oo en of we naar zijn winkeltje wilde komen met sjaals en andere waren. :)

Na zo'n begin van de dag werd de avond, of eigenlijk nacht, alleen maar mooier. Samen met Donnee (Nederlandse uit Zwitserland) en Sonja (woont ook in Zwitserland) zijn we eerst Pathai gaan eten. Een leuk en lekkere ervaring is dit al, te eten bij een kraampje op de stoep met alle auto's en scooters langs je heen. Deze Pathai is noedels met kip, groente en dit voor maar 35 bhat. Dit komt neer op zo'n 70 eurocent. Nou dan zit je echt wel vol.
Daarna door naar de brug. De brug over de Ping river. Onderweg er naartoe was in het donker al goed al die verschillende lichten in de lucht te zien. Oneindig veel en ongelovelijk mooi. Eenmaal daar heeft Sonja de kaarsjes en wierrook aangestoken van haar zelfgemaakte Loy Krathong bloemen en dit in de rivier gelegd. Samen met al die andere talloze mensen. Echt een gekkenhuis was het. Vuurwerk schoot alle kanten op, lampionnen die op werden gelaten en vaak ook te vroeg weer neer kwamen. Het was er letterlijk en figuurlijk zwart van de mensen. Zo gezellig! Zelf hebben we met zijn vieren ook een witte lampion de lucht in gelaten, wat nog maar net goed ging. Bijna vloog het ding in brand, maar met wat bruine brandplekken ging onze lantaarn prachtig al zigzaggend richting hemel. Jeej, super geslaagde nacht, heel wat afgelachen!


Maar vanwaar nu 'snotdouche' als titel?
Dan moet ik eerst beginnen te schrijven over de afgelopen dagen. Die hebben we namelijk ingevuld met een trekking tour. Drie dagen, twee nachten de natuur in: lopen, zwemmen, varen... Met een kleine rugzak met minimale inhoud op de rug zijn we dinsdagochtend vertrokken richting jungle. Langs grote en mini weggetjes zijn we door het bos gelopen, langs rijstvelden, over kleine beekjes en langs watervallen geklommen, over een wiebelbrug gebalanceerd.
Erg mooi en soms ook pittig qua inspanning. Mooi, omdat we geen telefoon en horloge mee hadden, dus daardoor geen contact met de buitenwereled en geen besef van tijd. Vooral dat laatste is een rare en nieuwe ervaring. Pittig kon het zijn doordat ik minder snel heuveltje op kon lopen door mijn 'handicap'. Die handicap liep ik meteen in het eerste half uur lopen op. Klunzig dat ik kan zijn. Mijn linkervoet gleed weg en mijn rechtervoet zou dit even compenseren, maar sneed meteen daarmee langs iets scherps. Open tenen en een nieuwe looptechniek was het gevolg. Gelukkig zorgde Terramycinezalf van mem, pleisters van oma en tape en (elk uur) homeopatische pilletjes van Donnee ervoor dat het lopen nog enigsinds te doen was.
Marten vond alleen het slapen in de hutten niet ideaal. Ik citeer hem 'de vloerbedekking van oma slaapt nog lekkerder dan deze matjes'. Daar kan ik me wel bij aan sluiten. :) Trouwens een nieuwtje voor de kaatsers onder ons: Marten heeft een nieuw kaatstalent gescout. Op de top van een berg heeft hij gekaatst met Yaa, onze gids. Niet met een kaatsbal, maar met een dennenappel. Door de schutkleur moeilijk te volgen in de lucht, maar goed te doen.

In het kort: een super ervaring was het. Geen enkel geluid van auto's, scooters of vliegtuigen, een frisse lucht zonder de geur van uitlaatgassen, mooi uitzicht, leuk gezelschap, nieuwe natuurweetjes (sugartree gegeten, lemon- en mintbladeren gevonden, boom met tigerbalsem en vuurvliegjes gezien!).

Als afsluiting hadden we een olifantenrit. Donnee, Marten en ik bleven over en dus gingen de dames braaf in het bakje zitten en Marten stoer voor ons op de nek van de olifant, achter de oren. En oo my Boeddha, wat heb ik gelachen. Niet zo zeer om de opzet van de wandeling, want hoe bijzonder ik een olifant ook vind en hoe hoe mooi je het ook wilt maken, de olifant wordt gedwongen die wandeling te maken en is niet vrij om te doen wat hij wil.
Toch pakte onze olifant nog wel enige vrijheid. Tijdens het lopen pakte ze al het groen wat ze tegenkwam om op te eten en slurpte gulzig alles aan water naar binnen. Niet erg zal je denken. Nou daar is Marten het waarschijnlijk niet mee eens. Tussen het eten en slurpen slingerde ze haar slurf namelijk steeds de lucht in. Inclusief 'snotspetters'. Marten zat voorop en kreeg daardoor dan ook steeds de volle laag! (:D ssst!) Het werd zelfs zo erg dat zijn vrij nieuwe gympen dagen door de jungle hadden 'overleefd' zonder overdreven vies te worden, maar alsnog het laatste half uurtje met de olifanten een derrie-douche kreeg.

Vandaar dus die 'snotdouche'. :) * * *