Farang tattoo

Afgelopen vrijdag gingen we opnieuw richting het noorden voor een nieuwe bestemming. Dit keer naar Pai. Zo'n vier uur was het slingerend rijden door de bergen. Alle reizigers en bagage schoof van links naar rechts bij elke bocht. En andersom. Maar dat hebben we overleefd.

Na de afgelopen weken met het vliegtuig, de auto als taxi, verschillende boten, fiets, truck, tuctuc, te voet, per bus en trein op pad te zijn geweest... Was het in Pai tijd voor wat nieuws: de scooter! Toen we in Ayutthaya verdwaalt bij een middelbare school aankwamen, werd mij al snel duidelijk wat voor ons de fiets is, hier de scooter is. Het hele schoolplein stond daar namelijk helemaal vol met deze voertuigen. Sowieso zie je de motorbikes in de stad overal tussendoor crossen met (veel te) jong en oud, soms zelfs met vier personen of vaak met een kleintje voorop. Laat duidelijk wezen: naast het eten is hier in Thailand de scooter ook hot.
Dus ook wij moesten eraan geloven. Daarom hebben we zaterdagochtend een echte 'Yamaha Meo 115 CC, automatic' gehuurd. Prachtig ding was het met natuurlijk twee prachtige dingen er bovenop door de stoere helmpjes die we droegen. Babyroze voor Marten (oo zo stoer) en ik stoplicht rood, want tsjah, je weet nooit waar het goed voor is. Klaar voor vertrek.

Na het volgooien van de tank hadden we vijf bestemmingen op het program staan voor de dag.
Te beginnen met de Pai Hotspring. Niet een National Park, maar een resort die een stukje verderop was. Hier wordt dezelfde warmtebron gebruikt om hun baden te vullen. Heerlijk was het om zo vroeg in de morgen te poedelen. We bleven daar dan ook bijna drie uur. Toen was het tijd om de droogte op te zoeken: de Pai Canyon. Even klimmen en uitglijden was het om bovenop de rode stoffige rots te komen. Wel met een prachtig uitzicht als gevolg. Geen safety netten of hekken, maar soms een paar centimeter verwijderd van de afgrond. Marten had zin om nog even verder te klimmen en klauteren, ook al stond het zweet op het voorhoofd. Gelukkig zorgt het rijden van een scooter voor verkoeling. Het rijden van een scooter kan helaas ook voor ongelukken zorgen. En laat nu net ik degene zijn die onderweg naar de waterval het stuur in handen had toen we bij een bocht onderuit schoven. Over de reden ervan zijn we het niet eens, dus dat laten we in het midden. Nu beide wel een farang tatto rijker. Nee mem, geen echte tattoo dus, maar beide rare schaafplekken op de scheenbenen.

'Farang tattoo:
The phrase used in Thailand to describe the mark that many tourists receive in Thailand, getting burnt by the exhaust of a motorbike on their visit here.'

Anyway, voor de zekerheid zijn we even bij het ziekenhuis langs gegaan, want dat lag toch op de route. Daar een schone wond en een 'pretpakketje' geregeld.
Op naar de laatste bestemming van ons lijstje: naar een Wat. Wat? Ja, de tempel Wat Mea Yan. Niet ontzettend bijzonder om de 'looks' van deze tempel te bekijken, maar de moeite waard is het om naartoe te gaan door het uitzicht. Je kon heel Pai zien liggen met de bergen en al het groen als opvulling en mooie achtergrond. Oo what a day.

Pai dus op eigen houtje ontdekt en de volgende dag was het dan tijd voor een activiteit: Thai cooking! De hele dag stond gister in het kader van eten en het maken ervan. Zelf mochten we vijf van de typische gerechten, die we afgelopen weken hebben gegeten, uitkiezen om die samen bij een Thaise thuis te fabriceren.
's Ochtends eerst samen met twee koppels naar de markt voor de producten en meteen aan de slag. Gelukkig hadden we tussen de middag een break, want na het maken en proeven van twee gerechten zaten we allemaal echt propvol en was het tijd voor een siesta. Half 5 was het tijd om de cooking course te vervolgen. Heerlijke gerechten, typisch Thais en met behulp van de plaatselijke Toko vast ook in Nederland klaar te danken. Het receptenboekje zit inmiddels in de backpack. Met dank aan Dao onze Thaise cooking teacher.

En dan zit ons avontuur er in Pai alweer op. Inmiddels terug gegaan naar Chiang Mai, waar Marten en ik onze laatste dagen samen doorbregen. Marten gaat dan richting Laos, Cambodja en daarna richting het zuiden van Thailand. Ik ga vanaf 12 november meteen al via Bangkok naar de eilanden in het zuiden. Het moet er prachtig zijn en er is veel te doen (onder andere duikcursus!), dus daar kijk ik dan ook erg naar uit.
Misschien dat broer en zus elkaar nog tussentijds in de hoofdstad treffen, maar dat is nog niet zeker. Tot zover weer op de hoogte! * * *