Buddy's op PhiPhi

Allereerst: jeeeeeeej, geslaagd voor mijn PADI! Achteraf vrij eenvoudig en met een zelfverzekerd gevoel alles af kunnen sluiten. Vooral dat gevoel was belangrijk. Dag 2 van open water duiken mijn ontbijt netjes binnen kunnen houden en dat maakte een groot verschil. In plaats van ‘overleven’ was het tijd om echt goed te gaan kijken onderwater. De zebravissen met verticale strepen over het vissenlijf, het bruine koraal dat als eekhoorntjesbrood trapsgewijs reusachtig groeit, de doorzichtige visjes die nog net te zien zijn door zijn horizontale zwarte streep, een vis paars en helderblauw olieachtig gemixt, een immens grote schelp die als een oester snel dichtklapt zodra ik eraan kwam zwemmen.. Ja, zo toch veel meer kunnen genieten. Zelfs verse ananas (heit en mem: wat is ook alweer ‘een ananas’ in het Engels? :D) en een koekje naar binnen kunnen werken tijdens de break.
Met nog verstopte oren van het duiken was het tijd om de duikcursus ‘s avonds feestelijk af te sluiten met. BAN’s restaurant met bar was daar de ideale plek voor.

Van duikeiland Koh Tao (waar ik verrassend genoeg Sybren uit Hitzum tegen kwam!) ben ik via KrabiTown en haar mooie strand Ao Nang naar het nog mooiere Koh Phi Phi gegaan. Daar deel ik een bungalow met gipsy Tania uit Griekenland. Of ik het erg vind dat ze joints rookt. Uhm...
‘Koh Phi Phi heeft met de heropbouw na de tsunami in veel gevallen een gelegenheid om naar een hogere prijsklasse over te schakelen.’ Dit is dan ook een van de weinige momenten tijdens mijn reis dat ik wordt geconfronteerd met het feit dat die watermassa hier onverwachts de boel overhoop heeft gehaald.
Vaak wordt dit eiland als mooiste eiland van Thailand beschreven en dat snap ik best. Het voelt eigenlijk een beetje als het Vlieland van Thailand. Geen tuctucs of druk verkeer, maar burgerlijk op de fiets. Veel toeristen daardoor natuurlijk. Same same, but different.

Al meteen bij de eerste avond kwam ik mijn oud-studiegenootje tegen: Tjitte. Eindelijk weer eens Frysk pruttelje. Op deze avond heeft hij ook besloten om de volgende dag de onderwaterwereld te zien onder begeleiding van ‘echte’ Vikingen.
Met Viking Divers zijn we vanochtend om half 8 de zee op gegaan om te gaan duiken. Tjitte, als mijn buddy, had nog niet zoveel ervaring dus ik moest hem eerst als een klein kind het pak aantrekken. Koh Bida Nok was de plek voor de eerste duik. Een kleine rots die we rond zijn gezwommen. Niet echt iets bijzonder meer te zien dan op Koh Tao, maar het blijft natuurlijk speciaal.
Tijdens de lunch lagen we voor anker bij Maya Bay. Tjitte is natuurlijk helemaal fan van Leonardo Di Caprio’s film “The Beach” en laat nu net die film daar te zijn opgenomen. Daar moesten we dan ook perse naartoe. Het was nog een hele toer om er te komen. Ten minste, met Tjitte erbij. Een hoop overdreven gespartel en ‘gegorgel’ met zout water hoorde ik ver achter me. Gelukkig heb ik op de PABO een grote portie geduld opgebouwd, waardoor 23 minuten wachten een peulenschil is voor mij. Na het gestuntel in de golven werd zijn vermoeidheid overheerst door paniek, veroorzaakt door zijwaardslopende krabben. Een diepe zucht later pakte ik relaxed mijn flippers op, om voor hem moeiteloos de krabben te verjagen.
Juist wanneer je denkt alles te hebben gehad, staat er nog een klautertocht door de jungle voor ons klaar. Goed voorbereid op een ruige tocht door dichte struiken, sterkstromende rivieren en het gevaarlijk wild werden we verrast door geheel wat anders: Japanners! De doorgang werd verspert door dat waar deze mensen bekend om staan, namelijk poseren en fotograferen op de meest overbodige plekken en onnozele manieren. Natuurlijk drong ik mij op een galante en gepaste manier er doorheen. Beetje jammer dat Tjitte met zijn rode verbrande kop nu op en in menig Japanse hyves of fotoalbums staat.
Dan eindelijk aangekomen op hét strand. The beach van Maya Bay, waar we stiekem hadden gehoopt om Leonardo’s kontafdruk nog in het zand te kunnen bewonderen. Niets was minder waar. Nog voordat we ook maar enig zicht hadden op al het pracht, werd onze hoop verscheurd door brabbelende mensen en gillende kinderen. Sluit je ogen en je was in Centerparcs. Open ze weer en je ziet 34 speedboten, het strand gevuld met tig toeristen en mensen die in een afgezet stuk zee ‘vrij’ rond konden peddelen. Al met al konden we toch de azuurblauwe zee, het prachtig witte strand en de overweldigende natuur herkennen uit de film. Zelf geen foto’s gemaakt, dus voor jullie lang leve Google om er alsnog achter te komen hoe het eruit ziet.

Een beetje een anticlimax dus, maar vlug (zo vlug mogelijk) terug gezwommen naar de Viking Cruiser. Gereed voor duik numero 2. Een leopards shark, sea snake, scorpion-, box- and clownfish zijn maar een paar uit onze mooiste duik van de dag. Zo kwam er toch nog een positief einde aan een stuntelig begin van de dag.

En ze leefden.. * * *

(Voor Tjitte’s versie van het verhaal en foto’s kijk op: tjitte.reismee.nl)


- - - - - - aanvulling - - - - - - - - - -
* Foto's erbij gezet.
* Voor Karina en de rest: van maandag op dinsdag neem ik het vliegtuig alweer terug. Richting Duesseldorf, met Cairo als tussenstop.
* VolleybalClubLeeuwarden dames 2, het grote nieuws is eindelijk daar. Op het nippertje heb ik dan toch echt de oplossing gevonden!! (hoop ik) Het antwoord is: TEACHER! Klinkt logischer dan fire en royal family, haha. :)