Ben er klaar mee

Dronrijp, slaapkamer
Allereerst dit: je e-mailadres staat (nog steeds) in mijn mailinglist, vandaar dat je dit bericht krijgt. Denk je, ‘Leuk, ik wil wel op de hoogte worden gehouden van Imke’s belevenissen.’? Dan hoeft er niets te gebeuren. Krijg je al genoeg mail in je inbox of heb je gewoon geen interesse in de verhalen? Klik dan op de link ‘Nee, dank je. Ik hoef geen e-mail meer te ontvangen van deze reiziger’. Die link staat zo ongeveer onderaan de mail.



GGD? Check.
Vliegticket? Check.
Visum? Check.
Bagage? Bijna check.
Triloog? Check.

Triloog? Ja, triloog. De afgelopen weken heb ik eens in de zoveel tijd een trillend ooglid. “Oorzaken hiervan zijn vaak vermoeidheid, stress of ingespannen werk met de ogen.”
(http://www.sochicken.nl/lichaam/help_een_trillend_ooglid.html) Nu kan ik meteen bevestigen dat in mijn geval meer dan een van die bovenstaande oorzaken juist zijn.
Deze gevolgen allemaal doordat er de afgelopen tijd nogal wat inspanningen moesten worden verricht om de Pabo af te sluiten. Maar ik ben juf, ik ben er klaar mee! Ik was er al een tijdje klaar mee, want ik had het zo’n beetje wel gehad om naar die pedagogische academie voor het basisonderwijs te gaan. Maar ook feitelijk gezien is het nu klaar en daar ben ik erg blij mee!

Deze heugelijke gebeurtenis zorgt er meteen voor dat ik de ruimte heb om te doen en laten wat ik wil. Geen verplichtingen of verantwoordelijkheid, maar de mogelijkheid om even helemaal weg van hier. En dat ga ik dan ook doen. Mijn bestemming: Thailand. Waarom? Het is een land waar ik al veel over heb gehoord, nieuwsgierig naar ben geworden, het is er goedkoop (tsjah, je bent een Nederlander of niet), maar de belangrijkste reden is dat broertjelief ook die kant op gaat en wel voor een dikke twee maanden. Ik ga echter wat korter: veertig dagen om precies te zijn.
De precieze invulling van de reis is nog niet bekend. In ieder geval geen stage, studie of werk, maar met de backpack op de rug zal ik alle zintuigen op scherp zetten om het land te gaan ontdekken.

Bij terugkomst zal ik mijn volleybal en de voorbereiding voor het kaatsseizoen weer oppakken, maar ook zal ik een beslissing moeten nemen over wat ik verder wil met mijn leven. Ik heb dan wel mijn Pabo-papiertje en mag officieel voor de klas, maar iets in mij zegt dat ik eerst nog wat anders moet doen. Wat dat is, dat is de grote vraag. Dit reisje zou wel eens het begin kunnen zijn van een nieuwe periode, bedenk ik me nu. We zullen zien... Oant sjen! * * *