na lange reis vrolijk onderhandelen op de markt

10.19 uur zondag 21 okt. 06
slaapkamer

Heel leuk deze safaridingetjes allemaal, maar nu moesten we nog terug! Lang reizen in de grote en kleine bussen. Niet dat dit zo’n opgave is, want ook dat is genieten. Veel te zien en er gebeurt altijd wel wat…
Met de Jeep zijn we afgezet bij de Zambezi-rivier om vervolgens te wachten op het pontje die ons weer naar Zambia ging brengen. Tijdens het wachten kon ik het niet laten nogmaals op olifantenkeuteljacht te gaan. Want ‘op zich’ wilde ik ook wel zo’n trofee. Geen idee hoe ik dat ding steeds moet vervoeren, van Botswana naar Zambia, van Zambia naar Nederland… Vooral dat laatste. De gedachte dat mijn bagage wordt gescand en dat ze dan een olifantenkeutel zien… :roll: :D Maar natuurlijk super om te gebruiken op school. Ben benieuwd of het lukt om dat ding helemaal heel thuis te krijgen, want ik ‘hij’ ligt hier nu in ieder geval wel hier in de slaapkamer. Wel met een plastic zak eromheen hoor! En verder geen geurtjes niets…
Door één van de mannetjes van de organisatie van Karien zijn we opgehaald van de pont en afgezet bij Jolly Boys in Livingstone. Daar natuurlijk weer een frisse duik, een heerlijke douche en lekker gegeten. Deze keer met een Française uit Tanzania die ook een kamergenootje van ons was. ’s Avonds nog gezellig gegeten met ‘backpackers’ uit allemaal verschillende landen. Kate was er ook nog/weer en die vertelde over het raften wat ze die dag had gedaan samen met Adrian. (een aardige jongen uit Australië, toevallig een Nederlandse moeder en veel gereisd) Dit raften staat nu ook op ons ‘to-do-lijstje’, samen met een driedaagse tocht door de bush bush die Adrian al eerder had gedaan. Afwisselend te voet en per kano maak je dan een tocht door ‘het woud’. Daar ook overnachten in tentjes, midden tussen de dieren. Net weer even wat anders dan ons luxe tentje bij de Elephant Valley Lodge. Adrian zou nog wel even aan een man, die deze tochten regelt, doorgeven dat wij dan willen doen. Zodat we via hem mooi wat discount hebben! :D Eerst nog maar zijn mailtje afwachten en daarna kijken of we dat voor elkaar kunnen krijgen.
Na al het uitwisselen van ervaringen hebben we nog wat eitjes gekookt in de keuken, zodat we de volgende dag onderweg een heerlijke lunch hadden. Daarna richting onze slaapkamer. Coline, de Française, had intussen al een stapel kleding op mijn bed neergelegd, zodat ik die hier in de buurt uit kan delen. Die kleren zou ze dan toch niet meer dragen en zo had het meteen een goed doel. Dus ook die stapel in mijn backpack, die intussen al aardig vol begon te raken met de kleding en troepjes van Annie (want anders had Annie haar koffer mee moeten nemen, niet echt praktisch) en natuurlijk van mezelf, de olifantenkeutel en de Afrikaanse souvenirs die we de volgende ochtend nog hebben gekocht in Livingstone. Je moet echt in de stemming zijn om te onderhandelen, maar ik had intussen een mooie nieuwe techniek gevonden. Je moet net doen of je twijfelt tussen de ene ketting bij de enthousiaste meneer of de vergelijkbare ketting bij de buurvrouw. Zelf hoef je geen bedrag te noemen, maar alleen wat moeilijk en twijfelachtig kijken. Die man en buurvrouw zakken met het bedrag waar je bijstaat. Appeltje eitje en echt grappig.
>>

11.03 uur woensdag 18 okt. – in de bus, halte Livingstone –
Niet te geloven, het is elf uur en we vertrekken. Nu lijkt dat niet zo raar, maar we vertrekken op tijd. Niet wachten tot de bus vol is, maar echt om 11 uur. Nog nooit meegemaakt zo lang ik hier ben. (Alweer een maand!) Wij zitten hier in de bus met z’n drieën en daarnaast zijn er in totaal maar zeven andere mensen. Terwijl er ruimte is voor zestig personen en (ik zal het moeilijke rekensommetje even maken) er is dus nog plek voor vijftig personen. Misschien dat er halverwege de rit nog wat wordt opgevuld. Maar voor nu, ik zit gewoon op twee stoeltjes… Alle ruimte! Op de heenweg hierheen zat ik op de middelste van drie stoeltjes naast elkaar. Dat is toch iets meer proppen en plakken.
Nu trouwens naar een paar honderd meter rijden zijn er alweer 2x zoveel mensen bij komen zitten. Ben benieuwd hoe vaak we nog stoppen.

13.48 uur –halverwege dezelfde busreis -
(Nog steeds twee stoeltjes voorin voor mij alleen) :D Dat even tussen haakjes. We hebben nu op de terugweg een paar keer een korte regenbui gehad. Het regenseizoen komt steeds dichterbij. Omdat de ramen altijd geopend zijn, vult de bus zich al snel met een natte kleilucht. Deze geur hadden we ook altijd tijdens handvaardigheid wanneer we aan het kleien waren. Mooi trouwens om (even weer heel wat anders) te zien hoe het vervoer zich hier regelt. Wanneer de buschauffeur op een tweebaansweg in wil halen toetert hij ruim van te voren en wacht net zo lang tot hij de ruimte krijgt van die auto, vrachtwagen of busje. Het knipperlicht van die auto naar links gaat dan aan en dat is het sein dat ‘de kust’ veilig is. Werkt goed. (tot nu toe)

21.26 uur – op een bankje buiten bij Cha cha cha -
Alweer terug in Cha cha cha. Paul heeft ons, na het halen van een paar mini-pizza’s nog net voor de bui afgezet. Samen eerst gezellig de pizza-tje naar binnen gewerkt en daarna zijn Annie en ik in de bui nog snel een duik gaan nemen. Heerlijk, het kan nu nog kan.
De rasta-Bob-Marley-look-a-like kwam nog langs het zwembadje lopen en zei iets tegen Annie. Annie zei tegen mij dat hij ‘you look like buffalo’s’ zei tegen ons. Nou ik dacht aparte opmerking, hoe komt hij daar nu weer bij.. Maar ja, hij was/is ook apart dus dat zal dan wel. Maar hij herhaalde het nog een keer en hij bleek niet buffalo’s te zeggen, maar ‘dolphins’. Omdat we zo aan het duiken waren. Haha :D Bijna hetzelfde.
Doordat Annie wat water in haar oren had en het niet goed verstond, kregen we toch een inspiratie! We vroegen ons daarna namelijk af hoe het eruit had gezien als we ons als buffels door het water zouden verplaatsen. Daarna hebben we nog even hele serie dieren uitgebeeld. Van een woestijnrat tot een adelaar. Te belachelijk en melig voor woorden. :lol:

9.23 uur donderdag 19 okt. – voorin de bus richting Kitwe –
Na bijna, nee na wel, drie uren wachten zijn we dan eindelijk onderweg. Paul heeft ons 20 over 6 opgepikt van het backpackerhotel en binnen tien minuutjes waren we al op het station. Daarna hebben we voor vertrek nog wat te drinken gekocht, inclusief fanta pineapple. Dit voor het Dan-pineapple-pakket, want hij zei dat we natuurlijk wel wat voor ze mee moesten nemen. En hier thuis wil hij alles altijd in ananassmaak. De ranja, de jam, snoepjes…
Verder tijdens het wachten, een krantje gekocht, banaantjes op de kleine markt die bij het station is, toiletteren en verder erg lang op de stoelen gezeten. Alles maar wat bekijken wat er om ons heen gebeurd. Leuk om te zien hoe ze hier ‘proppers’ hebben in licht- en donkerblauwe, gele, roze bloesjes. Die jongens proberen alle reizigers naar hun eigen bussen te loodsen.

Na de laatste busreis naar Kitwe is Lilian alleen naar huis gegaan, omdat ze moe was. Annie en ik zijn samen (met álle bagage) nog de grote markt op gegaan om vervolgens boodschappen te doen voor het avondeten. Want donderdag is onze kookavond. Waren we bijna vergeten. Samen hebben we een stamppot met spekjes en worstjes gemaakt. Mmmm…
Maar was echt een mooie afsluiter van onze ‘vakantie’. Samen bepakt en bezakt over de markt, waterijsje in de hand en onderhandelen over de aardappelen die we nodig hadden met een smile op het gezicht. Dat was genieten! :D * * *