remi
Door: imke
Blijf op de hoogte en volg Imke
12 December 2006 | Zambia, Lusaka
19.45 uur donderdag 7 dec. ’06 - Cha cha cha –
Moe. Lange dag(en) achter de rug. Vandaag Dan naar het vliegveld gebracht met Edwin en Garret en daarom vanaf nu de laatste dagen alleen doorbrengen. Bewust zelf reizen, keuzes maken, misschien meer risico, maar ik heb het gevoel dat het even moet. Goed voor me is. Heb nu al zin om naar huis. Het aftellen begint. Op naar het koude weer! Heb op één of andere manier zo’n zin om een stoere dikke winterjas te kopen. Lekker met capuchon. Legergroen, bruin of donkerblauw. Heerlijk hoge kraag.
Net stad in geweest. Wel iets te laat om alleen te gaan, maar wilde brood hebben voor morgen. Nu heb ik heerlijk vers brood, nog ‘warm van de bakker’. Naast een paar scheuren brood heb ik mijn honger en dorst gestild met geroosterde corn, cola en vruchten-perzik-sap. Onderweg naar Shoprite kwam ik een vrouwtje tegen achter een stoofje met daarop maïskolven, die ik altijd al eens had willen proberen. Waarom nu dan ook niet? Mooi 2 in 1. Tegen de honger en weer iets om van mijn ‘lijstje’ af te strepen. Nog even 2 mango’s bij een ander vrouwtje gekocht voor maar 1000 kwacha en de basis voor morgen onderweg is weer klaar!
Op de heen en terugweg waren er verschillende straatkinderen die om geld en eten vroegen. En op één of andere manier vind ik het nu moeilijker om ze te negeren. Helemaal omdat ik verschillende keren eten bij me had. Geld geef ik sowieso niet, maar een banaan, halve maïskolf (>> hebben ze gedeeld met z’n drieën) en stukken (warm, vers) brood kan ik wel missen. Dat heb ik dan ook gedaan.
Morgen gewoon lekker uitslapen als mijn lichaam dat nodig heeft (zeg maar), daarna ontbijtje en te voet het station proberen te vinden. Ik denk dat ik het wel weet, ben alleen nog niet eerder naar het station gelopen en heb geen zin om Paul te vragen voor dat kippeneindje. Ook al is het maar 1 euro.
20.48 uur status: supermoe. Slapen
Is wel even wennen. Nu zo alleen in een vreemd land, vooral de laatste dagen erg lang en veel verschillende dingen gedaan. Steeds samen met Dan. 24/7 En kan gelukkig erg goed met hem, wel koel. Heb nog spul aan hem gegeven, omdat hij 40 kilo mee mag hebben als bagage en ik 18. De kilo’s maakt misschien nog niet eens uit, maar het is meer de ruimte. Heb mijn backpack propvol en dan de protest en Eastpacktas nog. De laatste twee nu als bagage mee naar Livingstone, de grote tas is komende dagen veilig bij Holiday Inn. Ideaal.
Morgen lekker hele dag reizen, daarna bij Jolly Boys mijn bikini ophalen (had ik daar laten liggen), aantrekken, heerlijk naar de watervallen en daar de hele dag zitten en genieten. Picknicken. Linnen broeken aan de souvenirverkopers geven. (had ik beloofd en toch niet genoeg plek/ruimte in de tas) En zo gaan de laatste dagen zomaar voorbij!
Vrijdag, zaterdag en zondag overnachten in Jolly’s, maandag in Cha cha cha en dinsdag back!
Zondag 10 dec. ‘06
10.17 uur - Vic. Falls, aan de rand –
Heerlijk aan de rand van de Vic. Falls. Deze keer niet op de rand zoals de vorige keer, maar aan het begin van de waterval. Lekker op een afgelegen plekje op de rotsen, voeten lekker in het water. Ontbijtje genomen... Heerlijk!
Zo had ik het ook in gedachten, maar het ging nog niet zo makkelijk als ik in gedachten had. De vorige keer met Annie zijn we op een of andere manier gratis binnen gekomen. Deze keer wilden ze echter dat ik 10 dollar ging betalen. Had de administratiepapieren al ingevuld en wilde best 2160 kwacha betalen (want dat betalen de inwoners hier), maar 10 dollar... Dikke doei! Voor de watervallen is het een redelijk bedrag hoor, maar het is meer dat we de vorige keer gratis naar binnen zijn gekomen.
Intussen ben ik weg gelopen en gaan bedenken hoe ik op een goedkope manier binnen kon komen of een andere mooie plek kon bedenken om mijn ontbijt te nuttigen. Na wat ronddwalen en nadenken bedacht ik dat kon doen alsof if naar het dierenpark ging, maar dan de linker afslag kon nemen naar de watervallen. Dat is waarschijnlijk hoe Annie en ik het de vorige keer (per ongeluk) hebben gedaan. Dus onopvallend probeerde ik langs het hokje te lopen en achter een boom te gaan zitten. Net alsof ik bezig was iets druk uit mijn tas te halen... Na een tijdje kwam er een vrouw op me aflopen. De mevrouw van het betaalhokje. Ze vroeg waarom ik niet naar binnen ging, want ik had de papieren immers al ingevuld!? Daarop antwoordde ik dat ik de vorige keer ook niet 10 dollar had betaald en dat ik daarom nu op een vriend aan het wachten was. ‘Ooh, but you can pay in kwacha. It’s okay.’ Ik mooi zeggen ‘Mooi! Nog wel even ‘mijn vriend’ smsen dat ik alvast naar binnen ben...’ :D Goed voor elkaar gekregen.
Daarna kon ik mooi op mijn dooie gemak een waaandaful plekje zoeken. Jeramiah en vriend snel gedag zeggen, ontlopen en klaar is kees! Super uitzicht, een boom met gevlochten wortels als parasol, de rotsen als stoel met leuning, het water als verfrissing. Zou nog muziek luisteren, maar met het geluid van het vallende water is zelfs dat overbodig. Nog twee dagen... * * *
Moe. Lange dag(en) achter de rug. Vandaag Dan naar het vliegveld gebracht met Edwin en Garret en daarom vanaf nu de laatste dagen alleen doorbrengen. Bewust zelf reizen, keuzes maken, misschien meer risico, maar ik heb het gevoel dat het even moet. Goed voor me is. Heb nu al zin om naar huis. Het aftellen begint. Op naar het koude weer! Heb op één of andere manier zo’n zin om een stoere dikke winterjas te kopen. Lekker met capuchon. Legergroen, bruin of donkerblauw. Heerlijk hoge kraag.
Net stad in geweest. Wel iets te laat om alleen te gaan, maar wilde brood hebben voor morgen. Nu heb ik heerlijk vers brood, nog ‘warm van de bakker’. Naast een paar scheuren brood heb ik mijn honger en dorst gestild met geroosterde corn, cola en vruchten-perzik-sap. Onderweg naar Shoprite kwam ik een vrouwtje tegen achter een stoofje met daarop maïskolven, die ik altijd al eens had willen proberen. Waarom nu dan ook niet? Mooi 2 in 1. Tegen de honger en weer iets om van mijn ‘lijstje’ af te strepen. Nog even 2 mango’s bij een ander vrouwtje gekocht voor maar 1000 kwacha en de basis voor morgen onderweg is weer klaar!
Op de heen en terugweg waren er verschillende straatkinderen die om geld en eten vroegen. En op één of andere manier vind ik het nu moeilijker om ze te negeren. Helemaal omdat ik verschillende keren eten bij me had. Geld geef ik sowieso niet, maar een banaan, halve maïskolf (>> hebben ze gedeeld met z’n drieën) en stukken (warm, vers) brood kan ik wel missen. Dat heb ik dan ook gedaan.
Morgen gewoon lekker uitslapen als mijn lichaam dat nodig heeft (zeg maar), daarna ontbijtje en te voet het station proberen te vinden. Ik denk dat ik het wel weet, ben alleen nog niet eerder naar het station gelopen en heb geen zin om Paul te vragen voor dat kippeneindje. Ook al is het maar 1 euro.
20.48 uur status: supermoe. Slapen
Is wel even wennen. Nu zo alleen in een vreemd land, vooral de laatste dagen erg lang en veel verschillende dingen gedaan. Steeds samen met Dan. 24/7 En kan gelukkig erg goed met hem, wel koel. Heb nog spul aan hem gegeven, omdat hij 40 kilo mee mag hebben als bagage en ik 18. De kilo’s maakt misschien nog niet eens uit, maar het is meer de ruimte. Heb mijn backpack propvol en dan de protest en Eastpacktas nog. De laatste twee nu als bagage mee naar Livingstone, de grote tas is komende dagen veilig bij Holiday Inn. Ideaal.
Morgen lekker hele dag reizen, daarna bij Jolly Boys mijn bikini ophalen (had ik daar laten liggen), aantrekken, heerlijk naar de watervallen en daar de hele dag zitten en genieten. Picknicken. Linnen broeken aan de souvenirverkopers geven. (had ik beloofd en toch niet genoeg plek/ruimte in de tas) En zo gaan de laatste dagen zomaar voorbij!
Vrijdag, zaterdag en zondag overnachten in Jolly’s, maandag in Cha cha cha en dinsdag back!
Zondag 10 dec. ‘06
10.17 uur - Vic. Falls, aan de rand –
Heerlijk aan de rand van de Vic. Falls. Deze keer niet op de rand zoals de vorige keer, maar aan het begin van de waterval. Lekker op een afgelegen plekje op de rotsen, voeten lekker in het water. Ontbijtje genomen... Heerlijk!
Zo had ik het ook in gedachten, maar het ging nog niet zo makkelijk als ik in gedachten had. De vorige keer met Annie zijn we op een of andere manier gratis binnen gekomen. Deze keer wilden ze echter dat ik 10 dollar ging betalen. Had de administratiepapieren al ingevuld en wilde best 2160 kwacha betalen (want dat betalen de inwoners hier), maar 10 dollar... Dikke doei! Voor de watervallen is het een redelijk bedrag hoor, maar het is meer dat we de vorige keer gratis naar binnen zijn gekomen.
Intussen ben ik weg gelopen en gaan bedenken hoe ik op een goedkope manier binnen kon komen of een andere mooie plek kon bedenken om mijn ontbijt te nuttigen. Na wat ronddwalen en nadenken bedacht ik dat kon doen alsof if naar het dierenpark ging, maar dan de linker afslag kon nemen naar de watervallen. Dat is waarschijnlijk hoe Annie en ik het de vorige keer (per ongeluk) hebben gedaan. Dus onopvallend probeerde ik langs het hokje te lopen en achter een boom te gaan zitten. Net alsof ik bezig was iets druk uit mijn tas te halen... Na een tijdje kwam er een vrouw op me aflopen. De mevrouw van het betaalhokje. Ze vroeg waarom ik niet naar binnen ging, want ik had de papieren immers al ingevuld!? Daarop antwoordde ik dat ik de vorige keer ook niet 10 dollar had betaald en dat ik daarom nu op een vriend aan het wachten was. ‘Ooh, but you can pay in kwacha. It’s okay.’ Ik mooi zeggen ‘Mooi! Nog wel even ‘mijn vriend’ smsen dat ik alvast naar binnen ben...’ :D Goed voor elkaar gekregen.
Daarna kon ik mooi op mijn dooie gemak een waaandaful plekje zoeken. Jeramiah en vriend snel gedag zeggen, ontlopen en klaar is kees! Super uitzicht, een boom met gevlochten wortels als parasol, de rotsen als stoel met leuning, het water als verfrissing. Zou nog muziek luisteren, maar met het geluid van het vallende water is zelfs dat overbodig. Nog twee dagen... * * *
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
