bijles voor slimmeriken
Door: imke
Blijf op de hoogte en volg Imke
07 Oktober 2006 | Zambia, Kitwe
16.11 uur donderdag 5 okt. 06
slaapkamer
Vandaag begonnen met het begeleiden van Dan’s lessen in de ochtend. Dan zat er aardig doorheen en dat vind ik niet zo gek. Het kost hier tien keer zoveel energie om een kleine handeling te doen in de klas vergeleken met Engeland en Nederland. Niet alleen de hitte vreet energie. Wanneer hij aan de leerlingen vraagt om de datum over te schrijven, dan duurt alleen dat al zó lang. Dit komt omdat de leerlingen niet 5 oktober 2006 zien, maar 5 o-k-t-o-b-e-r 2-0-0-6. Niet als woord, maar alles als los symbool. Daarom duurt het kopiëren ook altijd zo lang. Ze zien alles als streepje en stipje en als je mazzel hebt als letter. Daarnaast moet Dan bijna bij elke stap vooruit drie keer een stap terug doen bij een vak, omdat de kids niet de goede basis hebben. Je moet echt genieten van de kleine stapjes vooruitgang die ze maken.
In de pauze ging ik naar buiten en daar zat Annie al in de schaduw van de school omdat ze in de ochtend bijles geeft. Ik ging even naast haar zitten en kreeg al snel door dat ze ‘niet helemaal’ fit was. Behoorlijk buikpijn… Ze dacht dat het na het lopen misschien wel beter zou gaan, gewoon doorgaan, maar nee. Dus ik zei ook al dat ze beter naar huis kon gaan en dat ik de extra les en Miss Banda wel af zou zeggen. Gelukkig stemde ze daarmee in.
Na deze ochtend ben ik weer begonnen met mijn bijles. Op mijn lijstje stonden Stevenia, Rabecca, Memory, Zyane en Andrew. Voor mijn neus stonden Collins, Pephias, Emmanuel en (jawel) Andrew. Heerlijk systeem hier dus. Er was wel geteld één jongen die er hoorde te zijn. Pephias en Andrew waren er dinsdag ook, maar dat was omdat er toen ook al niet zoveel kinderen waren en zij toevallig wel. Ik legde aan de rest uit dat het om bijles ging en dat zij niet op het lijstje stonden. En dat wisten ze ook wel, maar ze hadden van hun vriendjes gehoord dat het afgelopen dinsdag zo leuk was. Daar hadden ze ook wel zin in. Normaal hebben ze toch niet anders te doen. Wel een compliment voor mij, want ze vonden die spelletjes helemaal leuk. Maar het was nu niet bepaald de bedoeling om allemaal ‘slimme’ leerlingen bijles te gaan geven, alleen omdat het zo leuk is. Maar omdat er deze keer alleen maar één jongetje aanwezig was die werkelijk op de lijst stond, heb ik gezegd dat ze deze eerste (en laatste) keer mee mochten doen. En ze vonden het helemaal geweldig!
Ook met deze groep ben ik begonnen om klanken te koppelen aan gebaren. Dus bijvoorbeeld de b (‘bù’) bij het gebaar bal stuiteren met een hand. Dus b -> bal. En dan zo het hele alfabet. Alle letters heb ik op kaartjes staan en daar maakte ik allerlei variaties mee.
:arrow: Variatie 1: Wie kan het eerste het geluid en het gebaar maken bij deze letter? Een punt!
:arrow: Variatie 2: Ik schud alle kaartjes en om de beurt moeten ze stop zeggen. De letter die op dat moment bovenligt moeten ze uitspreken en uitbeelden. Ook deze keer voor een punt.
:arrow: Variatie 3: Eén van de jongens, bijvoorbeeld Andrew, gaat even weg en mag niets horen en zien. Vervolgens kiest de rest allemaal een letter uit die ze uit gaan beelden. Van die uitbeelding maak ik een foto en daarna gaan ze zelf op het letterkaartje zitten, zodat Andrew het niet kan zien. Andrew komt terug en moet de letter en het geluid raden vanaf de foto op mijn camera. Erg leuke foto´s zijn dat ook geworden.
En zo maar door… Erg leuk om zo met een klein gemotiveerd groepje te werken en ook werkelijk vooruitgang te zien. Dit doe ik nu dus in ieder geval drie keer per week, naast de normale lessen. Leuk!
21.33 uur
woonkamer
Met Lilian zou ik terug naar huis lopen, maar Bill vroeg aan me of ik nog foto’s wilde maken van de site voor de nieuwsbrief. Lilian had geen zin om op het heetst van de dag daarheen te gaan (zit wel wat in), maar ik dacht dan heb ik dat maar gedaan. Dus ben doorgelopen naar het bouwterrein en heb eerst nog even de laatste zes bananenbomen water gegeven. Lilian had vanochtend de rest al gedaan. Snel wat snapshots, want mijn battery was low en daarna via een short shortcut van Edwin naar huis gelopen. Dan heeft ook een poging gedaan om eerder diezelfde shortcut te lopen, maar was bijna twee keer zo lang onderweg.
Eenmaal thuis zag ik Annie met een rood hoofd op bed liggen. Ze was nu niet bepaald opgeknapt. Haar darmen zijn helemaal op hol geslagen. Alles wat ze eet komt er aan de boven en onderkant weer uit. Ik weet dat het niet heerlijk klinkt, maar dan weten jullie wel wat Annie meemaakt! Als het morgen nog niet over is, dan gaan we naar een Medical Clinic. Het gaat echt met pieken en dalen…
Daarom heb ik maar even boodschappen in de buurt gedaan. Twee scones (muffinachtig) bij de buren, drie sinaasappels en broodbollen bij de buren scheef tegenover ons, tomaten op de minimarkt aan het einde van onze straat én als laatste… Speciaal voor Annie twee rollen meelkoekjes! ;)
Gezellige boel hier. Dan met z’n dipje, Edwin moe, Annie ziek, Lilian is ook wat moe en zo en ik verkouden (ben ik nooit!). Dus! Ik zal vandaag nog wel even wat vitaminepillen nemen. Het enige nadeel is dat ze supergroot zijn en naar hondenbrokken smaken. Niet dat ik zo nu en dan díe dingen eet, maar in ieder geval.
Nog meer nieuws van de dag. Pling! >> :idea: (Je moet zelf het geluidje maar even maken.) We hebben namelijk een nieuw meubelstuk! Een grote kast voor in de kamer. Jawel! Alleen ik had het er even met Dan over en we weten niet echt wat we ermee moeten. Wat moet erin? Naja, afwachten… De kamer lijkt in ieder geval meer kamer. Op zich wel jammer, want nu kunnen we niet meer (voet)ballen in de kamer. Het is een kast met glazen deuren, wat dus weer heerlijk stuk kan. Dit ruikt Ismael ook. De kast ziet er dan ook uit als een mooi groot donkerbruin speeltoestel! Zijn moeder, Emma, is hier íets minder blij mee. Ze heeft de nare en rare gewoonte om ‘Stop Ismael, or I’ll beat you!’ te zeggen bij elke verkeerde actie van hem. Dan is het voor mij altijd afwachten wat er gebeurd, stilte of klets… Gelukkig meestal stilte. Ik kan er niet aan wennen. Ook op straat zie ik moeders met takjes van struiken gebruiken om de kinderen daarmee op de handen te slaan. Of een juf die zegt ‘Be quiet or I’ll beat you’. Tsjah… Cultuurverschillen? :?
We hadden nog niet echt bedacht wat we zouden eten, dus we hebben maar een pasta gegeten.
En ook deze donderdag met een speciale twist, namelijk het eten buiten bereid op een stoofje met kolen. Weer geen elektriciteit. Alle kaarsjes weer in de aanslag en tadaa!! Ohhh…
Wat gezellig.. (Ben benieuwd hoe het morgen met mijn Zambiamaat is) * * *
slaapkamer
Vandaag begonnen met het begeleiden van Dan’s lessen in de ochtend. Dan zat er aardig doorheen en dat vind ik niet zo gek. Het kost hier tien keer zoveel energie om een kleine handeling te doen in de klas vergeleken met Engeland en Nederland. Niet alleen de hitte vreet energie. Wanneer hij aan de leerlingen vraagt om de datum over te schrijven, dan duurt alleen dat al zó lang. Dit komt omdat de leerlingen niet 5 oktober 2006 zien, maar 5 o-k-t-o-b-e-r 2-0-0-6. Niet als woord, maar alles als los symbool. Daarom duurt het kopiëren ook altijd zo lang. Ze zien alles als streepje en stipje en als je mazzel hebt als letter. Daarnaast moet Dan bijna bij elke stap vooruit drie keer een stap terug doen bij een vak, omdat de kids niet de goede basis hebben. Je moet echt genieten van de kleine stapjes vooruitgang die ze maken.
In de pauze ging ik naar buiten en daar zat Annie al in de schaduw van de school omdat ze in de ochtend bijles geeft. Ik ging even naast haar zitten en kreeg al snel door dat ze ‘niet helemaal’ fit was. Behoorlijk buikpijn… Ze dacht dat het na het lopen misschien wel beter zou gaan, gewoon doorgaan, maar nee. Dus ik zei ook al dat ze beter naar huis kon gaan en dat ik de extra les en Miss Banda wel af zou zeggen. Gelukkig stemde ze daarmee in.
Na deze ochtend ben ik weer begonnen met mijn bijles. Op mijn lijstje stonden Stevenia, Rabecca, Memory, Zyane en Andrew. Voor mijn neus stonden Collins, Pephias, Emmanuel en (jawel) Andrew. Heerlijk systeem hier dus. Er was wel geteld één jongen die er hoorde te zijn. Pephias en Andrew waren er dinsdag ook, maar dat was omdat er toen ook al niet zoveel kinderen waren en zij toevallig wel. Ik legde aan de rest uit dat het om bijles ging en dat zij niet op het lijstje stonden. En dat wisten ze ook wel, maar ze hadden van hun vriendjes gehoord dat het afgelopen dinsdag zo leuk was. Daar hadden ze ook wel zin in. Normaal hebben ze toch niet anders te doen. Wel een compliment voor mij, want ze vonden die spelletjes helemaal leuk. Maar het was nu niet bepaald de bedoeling om allemaal ‘slimme’ leerlingen bijles te gaan geven, alleen omdat het zo leuk is. Maar omdat er deze keer alleen maar één jongetje aanwezig was die werkelijk op de lijst stond, heb ik gezegd dat ze deze eerste (en laatste) keer mee mochten doen. En ze vonden het helemaal geweldig!
Ook met deze groep ben ik begonnen om klanken te koppelen aan gebaren. Dus bijvoorbeeld de b (‘bù’) bij het gebaar bal stuiteren met een hand. Dus b -> bal. En dan zo het hele alfabet. Alle letters heb ik op kaartjes staan en daar maakte ik allerlei variaties mee.
:arrow: Variatie 1: Wie kan het eerste het geluid en het gebaar maken bij deze letter? Een punt!
:arrow: Variatie 2: Ik schud alle kaartjes en om de beurt moeten ze stop zeggen. De letter die op dat moment bovenligt moeten ze uitspreken en uitbeelden. Ook deze keer voor een punt.
:arrow: Variatie 3: Eén van de jongens, bijvoorbeeld Andrew, gaat even weg en mag niets horen en zien. Vervolgens kiest de rest allemaal een letter uit die ze uit gaan beelden. Van die uitbeelding maak ik een foto en daarna gaan ze zelf op het letterkaartje zitten, zodat Andrew het niet kan zien. Andrew komt terug en moet de letter en het geluid raden vanaf de foto op mijn camera. Erg leuke foto´s zijn dat ook geworden.
En zo maar door… Erg leuk om zo met een klein gemotiveerd groepje te werken en ook werkelijk vooruitgang te zien. Dit doe ik nu dus in ieder geval drie keer per week, naast de normale lessen. Leuk!
21.33 uur
woonkamer
Met Lilian zou ik terug naar huis lopen, maar Bill vroeg aan me of ik nog foto’s wilde maken van de site voor de nieuwsbrief. Lilian had geen zin om op het heetst van de dag daarheen te gaan (zit wel wat in), maar ik dacht dan heb ik dat maar gedaan. Dus ben doorgelopen naar het bouwterrein en heb eerst nog even de laatste zes bananenbomen water gegeven. Lilian had vanochtend de rest al gedaan. Snel wat snapshots, want mijn battery was low en daarna via een short shortcut van Edwin naar huis gelopen. Dan heeft ook een poging gedaan om eerder diezelfde shortcut te lopen, maar was bijna twee keer zo lang onderweg.
Eenmaal thuis zag ik Annie met een rood hoofd op bed liggen. Ze was nu niet bepaald opgeknapt. Haar darmen zijn helemaal op hol geslagen. Alles wat ze eet komt er aan de boven en onderkant weer uit. Ik weet dat het niet heerlijk klinkt, maar dan weten jullie wel wat Annie meemaakt! Als het morgen nog niet over is, dan gaan we naar een Medical Clinic. Het gaat echt met pieken en dalen…
Daarom heb ik maar even boodschappen in de buurt gedaan. Twee scones (muffinachtig) bij de buren, drie sinaasappels en broodbollen bij de buren scheef tegenover ons, tomaten op de minimarkt aan het einde van onze straat én als laatste… Speciaal voor Annie twee rollen meelkoekjes! ;)
Gezellige boel hier. Dan met z’n dipje, Edwin moe, Annie ziek, Lilian is ook wat moe en zo en ik verkouden (ben ik nooit!). Dus! Ik zal vandaag nog wel even wat vitaminepillen nemen. Het enige nadeel is dat ze supergroot zijn en naar hondenbrokken smaken. Niet dat ik zo nu en dan díe dingen eet, maar in ieder geval.
Nog meer nieuws van de dag. Pling! >> :idea: (Je moet zelf het geluidje maar even maken.) We hebben namelijk een nieuw meubelstuk! Een grote kast voor in de kamer. Jawel! Alleen ik had het er even met Dan over en we weten niet echt wat we ermee moeten. Wat moet erin? Naja, afwachten… De kamer lijkt in ieder geval meer kamer. Op zich wel jammer, want nu kunnen we niet meer (voet)ballen in de kamer. Het is een kast met glazen deuren, wat dus weer heerlijk stuk kan. Dit ruikt Ismael ook. De kast ziet er dan ook uit als een mooi groot donkerbruin speeltoestel! Zijn moeder, Emma, is hier íets minder blij mee. Ze heeft de nare en rare gewoonte om ‘Stop Ismael, or I’ll beat you!’ te zeggen bij elke verkeerde actie van hem. Dan is het voor mij altijd afwachten wat er gebeurd, stilte of klets… Gelukkig meestal stilte. Ik kan er niet aan wennen. Ook op straat zie ik moeders met takjes van struiken gebruiken om de kinderen daarmee op de handen te slaan. Of een juf die zegt ‘Be quiet or I’ll beat you’. Tsjah… Cultuurverschillen? :?
We hadden nog niet echt bedacht wat we zouden eten, dus we hebben maar een pasta gegeten.
En ook deze donderdag met een speciale twist, namelijk het eten buiten bereid op een stoofje met kolen. Weer geen elektriciteit. Alle kaarsjes weer in de aanslag en tadaa!! Ohhh…
Wat gezellig.. (Ben benieuwd hoe het morgen met mijn Zambiamaat is) * * *
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
