niets kan aan Aqua Marine tippen
Door: imke
Blijf op de hoogte en volg Imke
03 Oktober 2006 | Zambia, Kitwe
12.08 uur zondag 1 okt. 06
woonkamer
Vrijdag dus nog niet de uitslag van de verkiezingen. Zelfs gister niet. Dus vandaag om 16.00 uur is dan toch echt het moment. Wordt het Sata of Mwanawasa…? Bill, Edwin en iedereen hier hoopt echt Mwanawasa, omdat Sata echt autoritair is en slecht voor alle buitenlanders die hier wonen/werken/helpen enz. Ik begin het ook al spannend te vinden. Ook al weet ik niet eens waar ik voor ben. Ik sluit me denk ik maar aan bij de rest en ben voor Mwanawasa. Ik ben immers ook een buitenlander die hier komt helpen… De stemmen zijn tot nu toe voor 60% geteld en Mwanawasa gaat aan de leiding. Dat was gister nog wel anders en toen waren heel veel er van overtuigd dat Sata zou gaan winnen. Ik (wij) worden dus de hele tijd heen en weer geschud. Wie wordt de nieuwe president van Zambia?
Gister zijn we maar weer eens de stad in gegaan. Deze keer heel relaxed en zonder verplichtingen. Heerlijk verschillende vage winkeltjes bekeken en nog wat dingetjes gekocht. Eerst zal ik jullie op de hoogte brengen van wat ik eerst heb gekocht en kom daarna uit (bouw zo mooi de spanning op :D ) bij mijn masterpiece, die ik gister gekocht heb.
In het eerste vage winkeltje heb ik een stofje gekocht. Dat was mijn niet zo very exciting ding. Daarna zijn we even naar het internetcafé gegaan en ‘uitgebreid’ gaan lunchen. We hadden namelijk een gezonde versie van de Mc. Donalds gevonden. Daar hebben we buiten op ‘het terras’ een minipizza genomen en wat gedronken en toen… kwam mijn masterpiece in zicht. Want toevallig kwamen Dan en Edwin langs en die gingen even bij een man kijken die naast ons terras op de grond, op dozen allemaal dvd’s had uitgestald om te verkopen. Toen al snel viel het oog van Edwin op een speciale dvd. Hij zei tegen de verkoper ‘I think that girl maybe want this one.’ En met that girl bedoelde hij dus mij en met this one, bedoelde hij… Aqua Marine! De klassieker die wij vorige week in de bioscoop hadden gezien. Wat een geluk dat we nu juist díe geweldige film híer op straat tegen moesten komen.
Dan en Edwin zijn verder gegaan en ik heb toch nog maar even aan de verkoper gevraagd hoe duur de film was. 35 000 kwacha. Mmm... Even denken, dat is zo’n 7 euro. Dat doen we dus mooi niet. Ik dacht als ik dan nog een leuke film zie, dan kan ik mooi korting vragen. Naja, onderhandelen dus. Hier moet ik echt voor in de stemming zijn en nu had ik er ‘op zich’ wel zin in. Met de gedachte dat Aqua Marine de mijne kon zijn. Intussen was de verkoper van eerder weg en was er een ander mannetje op de ‘steen-stoel’ gaan zitten. Ik had al zo’n gevoel dat hij een ander bedrag zou gaan noemen, wanneer ik opnieuw zou vragen hoe duur de dvd was/is. Deze meneer zei (tadaaa) 30 000 kwacha. Zo, alweer een euro minder. Uiteindelijk heb ik twee dvd’s binnen gesleept voor 50 000 kwacha. Met Lilian en Annie als hulplijn door opnieuw de geweldige ‘nee-veel-te-duur-dat-doen-we-niet-rol’. Werkt nog steeds perfect.
Maar nu hebben wij (Annie en ik) (vooral alle eer aan Annie) een briljant plan bedacht. Als we weer eens een filmavond in willen lassen, zoals Sahara, dan zeggen we dat we die andere film gaan zien en dan… stoppen we er (stiekem) Aqua Marine in. Is het niet een geweldig idee? Ze verrassen with a classic? Ik vind van wel. Haha. :D We dachten trouwens nog even toen we thuis waren dat het een Japanse versie zou zijn, maar we hebben het gecheckt en gelukkig gewoon Engels. Maar wordt dus vervolgd!
Na dit exciting moment zijn we naar huis gegaan met z’n drieën, maar na een uurtje belde Dan me alweer op. Of we ook zin hadden om naar de film te gaan. Dus wij snel snel (Lilian wilde liever thuisblijven en safari’s uitzoeken in een boekje) weer onze spullen bij elkaar pakken en met een busje naar de stad.
Ik was benieuwd wat voor film we dit keer gingen zien en of het aan Aqua Marine kon tippen. Nou nee! Het was écht een super (ik kan interessant zeggen maar nee) vage film. Er was een monster met rode ogen en gras op de rug en de film was gebaseerd op een Japanse Mythe. Ten minste daar moest het op lijken. Met.. Naja ik kan het allemaal wel uitleggen, maar het was te gek voor woorden. Maar juist het feit dat we een film aan kijken waren in een bioscoop met stoeltjes waarvan het hout in je rug steekt, in Zambia. Het heeft wel wat. Het moest officieel trouwens ook een enge film zijn en heel soms was dat het ook wel. Maar ik schrok meer van Edwin. Hij vond het namelijk nodig om zo nu en dan mij bij mijn arm te pakken. Niet als een liefkozinkje, maar meer met een ‘whaaaaa’ geluid. Echt geweldig. Ja geweldig.
So that’s it for today! * * *
woonkamer
Vrijdag dus nog niet de uitslag van de verkiezingen. Zelfs gister niet. Dus vandaag om 16.00 uur is dan toch echt het moment. Wordt het Sata of Mwanawasa…? Bill, Edwin en iedereen hier hoopt echt Mwanawasa, omdat Sata echt autoritair is en slecht voor alle buitenlanders die hier wonen/werken/helpen enz. Ik begin het ook al spannend te vinden. Ook al weet ik niet eens waar ik voor ben. Ik sluit me denk ik maar aan bij de rest en ben voor Mwanawasa. Ik ben immers ook een buitenlander die hier komt helpen… De stemmen zijn tot nu toe voor 60% geteld en Mwanawasa gaat aan de leiding. Dat was gister nog wel anders en toen waren heel veel er van overtuigd dat Sata zou gaan winnen. Ik (wij) worden dus de hele tijd heen en weer geschud. Wie wordt de nieuwe president van Zambia?
Gister zijn we maar weer eens de stad in gegaan. Deze keer heel relaxed en zonder verplichtingen. Heerlijk verschillende vage winkeltjes bekeken en nog wat dingetjes gekocht. Eerst zal ik jullie op de hoogte brengen van wat ik eerst heb gekocht en kom daarna uit (bouw zo mooi de spanning op :D ) bij mijn masterpiece, die ik gister gekocht heb.
In het eerste vage winkeltje heb ik een stofje gekocht. Dat was mijn niet zo very exciting ding. Daarna zijn we even naar het internetcafé gegaan en ‘uitgebreid’ gaan lunchen. We hadden namelijk een gezonde versie van de Mc. Donalds gevonden. Daar hebben we buiten op ‘het terras’ een minipizza genomen en wat gedronken en toen… kwam mijn masterpiece in zicht. Want toevallig kwamen Dan en Edwin langs en die gingen even bij een man kijken die naast ons terras op de grond, op dozen allemaal dvd’s had uitgestald om te verkopen. Toen al snel viel het oog van Edwin op een speciale dvd. Hij zei tegen de verkoper ‘I think that girl maybe want this one.’ En met that girl bedoelde hij dus mij en met this one, bedoelde hij… Aqua Marine! De klassieker die wij vorige week in de bioscoop hadden gezien. Wat een geluk dat we nu juist díe geweldige film híer op straat tegen moesten komen.
Dan en Edwin zijn verder gegaan en ik heb toch nog maar even aan de verkoper gevraagd hoe duur de film was. 35 000 kwacha. Mmm... Even denken, dat is zo’n 7 euro. Dat doen we dus mooi niet. Ik dacht als ik dan nog een leuke film zie, dan kan ik mooi korting vragen. Naja, onderhandelen dus. Hier moet ik echt voor in de stemming zijn en nu had ik er ‘op zich’ wel zin in. Met de gedachte dat Aqua Marine de mijne kon zijn. Intussen was de verkoper van eerder weg en was er een ander mannetje op de ‘steen-stoel’ gaan zitten. Ik had al zo’n gevoel dat hij een ander bedrag zou gaan noemen, wanneer ik opnieuw zou vragen hoe duur de dvd was/is. Deze meneer zei (tadaaa) 30 000 kwacha. Zo, alweer een euro minder. Uiteindelijk heb ik twee dvd’s binnen gesleept voor 50 000 kwacha. Met Lilian en Annie als hulplijn door opnieuw de geweldige ‘nee-veel-te-duur-dat-doen-we-niet-rol’. Werkt nog steeds perfect.
Maar nu hebben wij (Annie en ik) (vooral alle eer aan Annie) een briljant plan bedacht. Als we weer eens een filmavond in willen lassen, zoals Sahara, dan zeggen we dat we die andere film gaan zien en dan… stoppen we er (stiekem) Aqua Marine in. Is het niet een geweldig idee? Ze verrassen with a classic? Ik vind van wel. Haha. :D We dachten trouwens nog even toen we thuis waren dat het een Japanse versie zou zijn, maar we hebben het gecheckt en gelukkig gewoon Engels. Maar wordt dus vervolgd!
Na dit exciting moment zijn we naar huis gegaan met z’n drieën, maar na een uurtje belde Dan me alweer op. Of we ook zin hadden om naar de film te gaan. Dus wij snel snel (Lilian wilde liever thuisblijven en safari’s uitzoeken in een boekje) weer onze spullen bij elkaar pakken en met een busje naar de stad.
Ik was benieuwd wat voor film we dit keer gingen zien en of het aan Aqua Marine kon tippen. Nou nee! Het was écht een super (ik kan interessant zeggen maar nee) vage film. Er was een monster met rode ogen en gras op de rug en de film was gebaseerd op een Japanse Mythe. Ten minste daar moest het op lijken. Met.. Naja ik kan het allemaal wel uitleggen, maar het was te gek voor woorden. Maar juist het feit dat we een film aan kijken waren in een bioscoop met stoeltjes waarvan het hout in je rug steekt, in Zambia. Het heeft wel wat. Het moest officieel trouwens ook een enge film zijn en heel soms was dat het ook wel. Maar ik schrok meer van Edwin. Hij vond het namelijk nodig om zo nu en dan mij bij mijn arm te pakken. Niet als een liefkozinkje, maar meer met een ‘whaaaaa’ geluid. Echt geweldig. Ja geweldig.
So that’s it for today! * * *
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
