'zambia maakt zich op voor een nek-aan-nekrace'

21.30 uur donderdag 28 sep. 06
slaapkamer


Vandaag is iedereen dus vrij om het stemmen. En dan zou je denken… Joepie! Nou nee, voor de muzungu´s is dit nog steeds geen pretje. De hele ochtend voelde ik me als een gevangene, omdat het veiliger was om niet naar buiten te gaan. Om er toch een nuttige ochtend van te maken, hebben we een grote schoonmaak gehouden. Dus alles in onze slaapkamer op het bed getild, bedden verschoven en vegen en dweilen alsof je leven er vanaf hangt. Heerlijk is dat, alles weer heerlijk schoon. Beetje jammer dat het maar voor even is…
Aangezien Kephas geen muzungu is en wel moest stemmen, is hij wel naar de stad gegaan. Vervolgens heeft hij Dan een smsje gestuurd, omdat het eigenlijk wel heel rustig was in de stad. Dus toen zijn we nog met z´n vijven naar de stad gegaan. Dan, Edwin en de dutch girls. (zeg maar) En was veilig hoor! Het was eigenlijk heel erg saai… …. Alle mensen hadden vandaag vrij om te stemmen en wat dus betekent dat alle winkels verder ook gesloten zijn. Gelukkig was het internetcafé wel open, dus zijn we daar maar heen gegaan. Mijn hotmail was zeer iri, maar heb toch nog leuke berichtjes en reacties kunnen ontfrutselen. Het blijft geweldig om mail en berichtjes van jullie te krijgen! (Heerlijk trouwens. Hier in de buurt hebben ze een soort kroeg. We weten niet eens of het wel een kroeg is. Maar ze draaien de hele dag super luide muziek. Misschien denk je dan… Leuk achtergrondmuziekje? Nou nee. Eerst was het nog wel leuk om de plaatselijke toppers en de eeuwige Shakira uit de speakers te horen galmen. We kunnen nu met z’n allen geen ‘Hips don’t lie’ meer horen. Zó vaak wordt dat liedje gedraaid. Niet normaal. En nu ik dit typ… natuurlijk ook! :( )
Edwin was eerst ook zijn mail aan het checken, maar was al snel klaar. Toen bedacht hij dat hij mijn Nederlandse mail wel even voor Dan in het Engels zou vertalen. Haha, geweldig. De mail werd door hem veranderd in een groot opgeblazen soap. Altijd leuk.
Annie had op internet nog gezocht naar nieuws uit Nederland. En wat vond ze:

_____________________________________________

”Zambia maakt zich op voor nek-aan-nekrace

De bevolking van Zambia kiest deze donderdag een nieuw staatshoofd en parlement. De strijd om het presidentsschap kan volgens opiniepeilingen wel eens de spannendste worden sinds de onafhankelijkheid in 1964.
Hoofdrolspelers zijn de huidige president Levy Mwanawasa, die internationaal in hoog aanzien staat, en de populistische oppositieleider Michael Sata. Mwanawasa beroept zich erop dat hij de inflatie heeft beteugeld, maar volgens Sata heeft de bevolking daar weinig aan, omdat tweederde toch al onder de armoedegrens leeft. Persoonlijke aanvallen werden niet geschuwd in de campagne, waarbij de 69-jarige Sata zijn pijlen vooral richtte op de slechte gezondheid van de tien jaar jongere Mwanawasa.
De bijna vier miljoen stemgerechtigde Zambianen hebben speciaal vrij gekregen om te stemmen; de uitslagen worden binnen drie dagen verwacht.”

_____________________________________________

Echt vreemd. Wij zitten hier echt midden in de verkiezingen en dat haalt zelfs Nederland.

Uiteindelijk zijn we maar naar huis gegaan en waren er weer eens van die aardige mensen in het busje. Regelmatig worden wij (Annie en ik) namelijk gezien als bezittelijk voornaamwoord. Dus ook deze keer toen we uitstapten in Ammis was er opnieuw zo’n ventje die zei ‘She’s mine’ en weet ik veel wat er nog allemaal achteraan kwam. Maar Edwin kwam me al ‘beschermen’ (jawel, de jongens zijn onze ‘protection’ in bange dagen) door de stoere woorden ‘No, she’s mine’ te gebruiken. Pfff, haha. Ik dacht ‘Hallo! Ik sta erbij hoor.. Mag ik zelf ook misschien beslissen van wie ik ben?’. Maar dat was mijn gedachte, heb het genegeerd en ben doorgelopen. Na nog even touwtrekken over van wie ik nu eigenlijk echt was, kwam ook de rest meelopen.

Al snel ben ik die avond begonnen met eten koken, samen met Annie. De welbekende beroemde pilaf stond op het gerecht. Maar nu is het de vraag of het nog wel pilaf was. Want normaal gaat er spekjes, kipfilet, prei, boursain (?) en perzikschijfjes in en dat dan samen met pasta.
Dit recept :idea: heb ik hier ‘enigszins’ aangepast. Ze hadden geen spekjes, dus heb ik bacon in stukjes geknipt en die opgebakken. Kipfilet was niet aanwezig in de supermarkt, dus we hebben er verder geen vlees doorheen gedaan. Prei hadden ze niet, dus hebben we in de buurt bij een vrouw chinese kool gehaald. Van boursain hadden ze al helemaal niet gehoord, dus heb ik knoflook fijn gesneden en erbij gedaan. En als laatste perzikschijfjes… En dat hadden ze wel in Shoprite, samen met de pasta. Is het niet geweldig? Een echt pilafgerecht dus!
Dit gerecht hebben we heerlijk opgegeten in de woonkamer voor de laptop. Edwin heeft namelijk wat films bij Bill opgehaald en we hebben Sahara uitgekozen om te gaan kijken. Deze film speelt zich af in Afrika, dus het was heel vreemd om nu de zwaaiende donkere kindjes te zien op de laptop terwijl je dat letterlijk hier nog afgelopen dag hebt gezien. Wel een gezellige avond was het. De laptop van Annie, boxen van Dan, de dvd van Bill… Helemaal leuk. * * *