VOTE FOR ME!

15.18 uur woensdag 26 sep. 06
slaapkamer


Morgen heeft iedereen vrij (er is dus ook geen school) in Zambia omdat ze moeten stemmen voor een nieuwe president. Regelmatig komen er de hele groepen mensen langslopen met veel lawaai en de boodschap ‘Vote for Mwanawasa!’ ‘Vote for Sata!!’. Met een groep mensen gaan lopen ze dan door de straten. Gekleurde petjes op, muziek, zingen en omslagrokken met daarop de president. Dat is nog eens een gezellige manier om te promoten!

Met morgen het stemmen voor de deur, wilde Dan daar iets mee doen in de klas. Dus nadat we veel tijd en energie in Engels en Maths hadden gestoken, zijn we na de break daarmee begonnen.
Eerst moesten ze er via galgje achterkomen waar we mee gingen beginnen ___what’s/happening/tomorrow?___ Bij het raden van de woorden, moesten ze dus de klanken uitspreken en dat is ook al een goede oefening voor ze. Eenmaal geraden kwam de klas erachter dat de ‘elections’ het onderwerp vormden. Wanneer is een leider een goede leider?
Nu moesten ze uiteindelijk een eigen poster maken met daarop hun eigen hoofd geschetst en VOTE FOR…! Met, een eigen scheermesje geslepen (!), grijs potlood namen ze echt de tijd om de president van de klas te tekenen.
Nadat iedereen klaar was, mochten ze allemaal voor de klas komen om zichzelf te promoten met die poster. Wat nog erg lastig was voor ze. Er kwam veel gegiechel en dezelfde uitspraken. ‘Vote for me… Hihihi Care for each other… hihihi’
Uiteindelijk was daar dan het moment. ‘The election!’. Iedereen kreeg een klein papiertje en mocht daarop zijn eigen naam schrijven (wanneer hij/zij zichzelf geschikt vond als president wilde worden van de klas) en daarnaast nog een andere uit de klas. Ze vonden en het was ook helemaal geweldig!

’s Middags zouden we de stad in, maar Bill zei dat we dit beter niet konden doen omdat de mensen in de stad nogal opgewonden waren voor de verkiezingen. Zelfs nog wat rellen. Nu een dag van te voren proberen ze nog de laatste stemmen voor zich te winnen en daarbij hebben ze geen muzunga’s bij nodig. Zo noemen ze de lichtgevende mensen, oftewel de blanken.
Het valt me erg op dat de mensen hier (normaal gesproken) erg vriendelijk zijn en dat er weinig zichtbare criminaliteit is. Dat had ik echt meer verwacht. Er zijn wel veel mensen die je aanspreken, omdat ze je iets willen verkopen of om te vragen hoe het met je gaat. Maar als je gewoon netjes antwoord, dan is er niets aan de hand. De situatie van vandaag was dus net even anders.

’s Avonds hebben we lekker rustig gegeten, foto’s van Annie en Dan bekeken en muziek geluisterd. En mensen… Racoon heeft er twee internationale fans bij! Eén heel toevallig uit Australië en één heel toevallig uit Engeland. Gewoon Edwin en Dan dus.


17.36 uur vrijdag 29 sep. 06
internetcafé

Wiehoeee!!! Sorry, dit moet er nog even achteraan. Wij zijn vandaag nog even de stad in gegaan. Eerst met z’n allen (Lilian, Annie, Dan en ik) naar Post Office om postzegels te halen voor kaarten en die natuurlijk op de bus te doen.
En dan komt nu het moment! Want wij hebben de sleutel van het postvakje van de Beautiful Gate. Dit is gewoon in vakje in het postkantoor in Kitwe. En elke keer loop ik (naja zeg maar versnelt lopen) naar het vakje om er iets uit te halen. Want Dan en ik heb een beetje een battle om de post. Wie krijgt er deze keer post. Tot nu toe namelijk steeds: ‘Ja! ... ... voor Dan’ Again. Maar vandaag... Vandaag was de dag! Er lagen twee enveloppen in. Ik durfde bijna niet te kijken. Maar ze waren beide voor mij! Wiehoee... Even kijken of ik aan de buitenkant kan raden van wie. Oké, één was erg duidelijk. Heit! Haha, toch handig zijn opvallende handschrift. (Niet altijd even goed te lezen, zeg maar) Maar helemaal leuk. Dank!
En dan zat er nog een envelop in... Is dat toevallig..? Openmaken en... Ja! Jeeh, wat een tekst! Van Ilse en IJje! Naja, voordat je het nog niet doorhad. Ik ben er erg blij mee. :D :D * * *