een 'gewoon' avondje uit

14.06 uur zaterdag 23 sep. 06
slaapkamer


Afgelopen nacht heb ik tien uren op mijn bed gelegen en dus heerlijk uitgeslapen vanochtend tot 8 uur. Nooit gedacht dat ik de woorden uitslapen en 8 uur in één zin uit zou spreken!
Al vrij vroeg zijn we weer eens naar de stad gegaan en deze keer om de post te checken, een grote envelop kopen (voor een bepaald iemand…) en Lilian en Annie wilden graag even naar het internetcafé.
In de stad staan er altijd allemaal mensen die je van alles willen laten kopen. Van mannen met plastic draagtasjes, tot mannen met waterijszakjes, tot mannen met boeken… En bij die laatste mannen hebben Annie en ik schoolboeken gekocht. Engelse-Zambiaanse schoolboeken! Echt zo leuk. Hoe je Nshima maakt en allemaal andere typische dingen. Onze volgende doelwit is een schoolboek in Bemba en dan echt het beginnersniveau. Dan kunnen we onszelf mooi weer nieuwe dingen aanleren. We zijn erg blij met onze aankopen!!

Net was Lilian weer aan het filmen. Dit keer in en om het huis. En aangezien Annie en ik in de slaapkamer zaten de typen en schrijven, hoorden we alles wat er bij verteld werd door haar. Dingen als ‘Hier is de woonkamer… Echt een krakkemikkig zootje’ en ‘Nu naar de kamer van Annie en Imke, die echt een luxe kamer hebben met de spijkers in de muur’… Hier waren Annie en ik het nu niet echt mee eens. Zo negatief over het huis en als commentaar noemde ze alles wat hier niet was, zoals geen water in de doorspoelbak, geen meubels… Nog een opmerking tijdens het filmen ‘Zelfs slapen zonder Jan-de-Bouvrie-bed’. Nou zo zo.. In plaats van naar alle dingen te kijken die er niet zijn, kijken we liever naar de dingen die we wel hebben.
Ik vind dat we hier echt alles hebben wat we nodig hebben. Serieus. Als je me zou vragen wat ik nu echt mis, iets wat hier niet is. Dan zou het eerst een hele tijd stil zijn en uiteindelijk zou ik met het antwoord komen dat niets mis. (oké een heerlijk stukje jonge kaas of een simpele warme douche zou ik wel lekker vinden) Maar echt, we hebben hier toch alles! Maar ja, daar denkt dus niet iedereen gelijk over. En dat kan.. :)

Vanavond gaan Annie en ik naar de film en uit eten met de boys. Lilian wilde liever niet mee, omdat ze nog wat werk af wilde maken. Wel jammer voor ons en vooral ook voor haarzelf, want nu doe je ook even wat andere dingen met elkaar en dan leer je elkaar weer even wat beter kennen. Maar ze had de beslissing al gemaakt, dus dat is niet anders...
Naar de film gaan is hier ook alweer een heel ander begrip. Maar dat kan ik beter met jullie delen na het bezoek!


12.34 uur zondag 24 sep. 06
slaapkamer

Gisteravond was zo leuk... Dan en Edwin waren al in de stad en daarom gingen Annie en ik samen. Eerst maar even geld pinnen. Goh waarom ook alweer..? Ik kan er nu dus weer tegenaan! Daarna gingen we naar het Eding Hotel, waar een soort café is en daar hebben een uurtje gezeten. Vervolgens met een klein busje naar de cinema.
En dit is hoe werkt. Normaal bedenk je van te voren naar welke film je wilt gaan en hoe wanneer. Hier is het net even andersom. We wilden zaterdag gaan en dus waren we er om 17.20 uur, omdat er dan altijd een film draait. Eenmaal daar keken we naar het papier om te zien wat er draaide. Er hangen dan niet posters voor de ramen of dat er een flyer ligt met uitleg, nee je hebt vervolgens alleen de titel van de film. Dit was iets van ‘Leave it..’ of zo iets. Dus we kochten kaartjes (met z’n vieren waren we nog geen €4,- kwijt) en gingen naar de zaal, naar de al versleten stoeltjes. Na de reclame voor de film de Davinci Code begon de echte film. Maar dat was dus dat wat we dachten wat het zou zijn. De film had als titel Aqua Marine. Zoals Dan al zei ‘a real classic’. Kwaliteit is het enige woord wat ik er voor heb. De film ging over een zeemeermin die uitgehuwelijkt was, maar ze ging op zoek naar (ohh.. wat een mooi verhaal :) )liefde. Alles zó voorspelbaar en de slow motions... Echt, als je ooit de kans krijgt om die film te bekijken. Doe het! Tijdens de film waren er verschillende mensen die gewoon uitgebreid gingen zitten bellen en halverwege wegliepen. Zo ook Edwin. Het werd hem vast even allemaal te veel... Na zo’n twintig minuten hield de film er ook even mee op. Ik dacht is het nu al pauze? Maar het bleef donker en iedereen bleef gewoon zitten, dus ik ook maar. Verder regende het de hele tijd op het scherm en was er een sfeervol krakend geluid op de achtergrond. Heb me zeker vermaakt daar. Meer gelachen om alle mensen die op de meest vreemde momenten dubbel lagen en om Edwin die probeerde te slapen in de zaal, dan om de film zelf! Geweldig.

Na deze geweldige film zijn we naar Mona Lisa gegaan. Een restaurant-bar-… Een mix van alles wat. Er werd naar voetbalwedstrijden gekeken, aan de bar gehangen en gekletst, en daar wat tussendoor werden pizza’s geserveerd. We begonnen met het analyseren (jawel) van de film en hoe we ons daarbij voelden. :D Echt die heerlijke droge Engelse humor.
Nadat we al onze gevoelens en meningen met elkaar hadden gedeeld, was het tijd om de pizza Calzone te bestellen. Annie en ik deelden samen een pizza Hawaï en Dan en Edwin een Margaritha. De bestelling was door gegeven en Dan kwam met de vraag, waar Annie zowel uitging in Nederland. Naar clubs of… Ik begon meteen al te lachen, omdat ik wist naar wat voor feesten ze ging. Dit zijn namelijk meestal tentfeesten die al hossend en bierdrinkend soms tussen de koeien en trekkers plaatsvinden. Je had moeten zien hoe Annie in het Engels uit probeerde te leggen hoe die feesten er aan toegingen. En vervolgens had je moeten zien hoe het gezicht van Dan eruit zag nadat ze had verteld dat de mensen daar soms klompen aanhebben en de t-shirts kapot scheuren..(!) Omdat het niet allemaal heel geloofwaardig overkwam (soms zelfs voor mij niet), moet Annie ons de foto’s daarvan later nog maar eens laten zien.
Na alle verhalen en heerlijke pizza’s zijn we, met nog een stukje pizza (wat ik niet op kon) in een opgevouwen servetje, een taxi gaan bestellen.
Als er één het niet over zijn hart kan krijgen om eten weg te gooien, dan is het Edwin wel. Daarom hebben we mijn stukje dus niet laten liggen, maar voor Lilian mee genomen.

Het was al donker toen we thuis aankwamen en zagen een paar kleine lichtpuntjes in de woonkamer. Daar zat Lilian nog op ons te wachten (dacht ik). Maar de elektriciteit bleek te zijn uitgevallen en daarom was niet het normale grote licht aan, maar wat kaarsen in glazen Coca Cola flesjes. We hadden dus erg mazzel, omdat wij in de stad hadden gegeten. Degene die thuis waren gebleven, hebben Nshima buiten op een vuurtje/stoofpotje moeten maken. Doordat er geen elektriciteit was, was er van Lilian’s werk (waarom ze dus thuisgebleven was) ook niets terecht gekomen. Zonde.
Nog even hebben we, met een paar kaarsen in de woonkamer, erg gezellig gekletst en zijn daarna op bed gegaan. * * *