de ' nee-veel-te-duur-dat-doen-we-niet-rol'

20.36 uur vrijdag 22 sep. 06
woonkamer


Wat begon de dag vandaag toch heerlijk! Na het ‘gewone’ opstaan, wassen, ontbijten en naar school gaan, zijn Annie en ik begonnen met het begeleiden van zes kinderen. Buiten in de ochtendzon zaten Annie en ik elk met drie kinderen op een kleedje. Gewapend met blokjes, kralen en whiteboards hadden we de missie om ze een stukje rekeninzicht te geven. Nu eens niet die eindeloze streepjes tellen, maar gewoon zelf nadenken hoeveel 6 + 4 is. De zes jongens kwamen uit Grade 4 en dit komt normaal gesproken overeen met groep 6. Vandaag gingen we alleen aan de gang met koppeltjes maken van twee cijfers die dan samen 10 zijn.
Ze moesten van mij beginnen met tien blokjes pakken uit de doos. Daarna allemaal dingetjes die spelletjes leken en waarbij ze ‘per ongeluk’ wat leerden. Eén geïmproviseerd spel was echt een succes. Ik had alle tien blokjes in mijn hand en begon ze te ‘shaken’. Daarna mocht Future (of Emmanuel of Eliya) ‘stop’ zeggen. Dat was het seintje waarbij ik de blokjes mocht verdelen. Een paar in mijn linkerhand en de rest in mijn andere hand. Nu mocht Future een hand kiezen, die ik vervolgens opende. Daar zaten dan bijvoorbeeld zes blokjes in. Vervolgens mocht hij dan ‘raden’ hoeveel er in die andere zit. Eerst was dit nog wat tellen, maar na een tijdje oefenen ging dit écht lekker. Echt super om te doen. Ze vonden het zelf ook zo leuk! Geweldig om te zien. Dit was 10x beter dan observeren bij Ivy, nu konden de kids gewoon echt wat leren… De hele terugweg ben ik dan ook met een dikke big smile naar huis gelopen. Heerlijk. :)

Eenmaal thuis gingen we meteen door naar de stad en daar kwam ik erachter dat ik mijn kleine beursje niet bij me had. Normaal heb ik die altijd in een tasje en die weer in een tas. Nu dus niet. :?
Ik dacht... Die ligt thuis, dan pak ik hem wel. Nou na in de ‘voorraadkast’ te hebben gekeken, op mijn bed, onder mijn bed, alle broekzakken, alles tassen binnenstebuiten te hebben gehaald, alle lokalen op school te hebben gecheckt en de koffer en het bed van Annie te hebben uitgespit, kwam ik erachter dat ik ‘um’ kwijt was. Mmm... Echt best wel super balen! Gelukkig zat er alleen maar ‘wat’ geld in en mijn pinpas (al laten blokkeren). Het is ten minste replaceable. En nu niet denken... ‘Ooh Imke is weer eens wat kwijt..’ Want dat is wel zo, maar ik paste echt supergoed op de spullen. Vraag maar aan Annie en Lilian! Maar ja, je zult nu wel denken... ‘Blijkbaar niet goed genoeg.’ Nou en dan kan ik alleen maar zeggen, je hebt gelijk. :(

Als laatste kan ik jullie niet mijn zelfbedachte salade onthouden. Super lekker. Na fel onderhandelen en goed acteerwerk hebben we heerlijk fruit op de markt gekocht. (Lilian speelde de ‘nee-veel-te-duur-dat-doen-we-niet-rol’ en Annie en ik de bemiddellaars. Dan zei een man dat de sla 4000 kwacha was en dan zei Lilian intussen ‘Ik ga nu even met mijn hoofd schudden en loop straks weg. We kopen de sla voor 3000. Haha, werkte echt perfect!)
In die sla had ik stukjes ananas, banaan, appel met kaneel en suiker en een beetje azijn. Dat eten met een worstje en wat gekookte aardappelen. Lovely!
In de stad kwamen we trouwens Dan nog tegen en hij had ‘a present’ voor ons. Boomers!! Die had hij (anoniem!) voor ons gekocht om Edwin weer terug te pakken. Nu nog een plan bedenken.
Ik ga nu maar eens écht vroeg op bed (21.48 uur). Normaal heb ik altijd zoiets van, ik móet en zál het verhaal van diezelfde dag afkrijgen en dat gaat soms door tot in de late uurtjes. (En dus mem, ik heb niet zoveel tijd!) Goodnight! * * *