geen dag gelijk
Door: imke
Blijf op de hoogte en volg Imke
22 September 2006 | Zambia, Kitwe
17.52 uur dinsdag 19 sep. 06
woonkamer
Vanochtend weer vroeg op. En het lag nog wel zo lekker. Naja, niet zeuren... Opfrissen, was uitwassen, ophangen, eten en naar school. Daar ons gebruikelijke gebed en hup naar de klas bij teacher Ivy. Het was de bedoeling om ook deze ochtend weer te observeren bij haar en gewoon even sfeer proeven, hoe het er hier aan toe gaat. Om 8 uur zat ik daar dus ook op mijn stoeltje en na ongeveer twaalf minuten (haha, ja twaalf is echt ongeveer) kwam Ivy binnen. ‘Thelma isn’t at her classroom, we don’t know where she is. So…” En ik dacht: ‘Oké, nu gaat het dus komen.’ En jawel: “… do you want to teach that class?”
Uhm, kan ik dit weigeren? Wil ik dit weigeren? Nee. Dus ja! Nog snel kreeg ik van haar twee boeken. Eén met Math en één met iets taal-engels-achtigs. Dus daar ging ik vol goede moed en wist alleen dat Thelma er niet was (dat had Bill die ochtend bij het bidden ook niet even gemeld...), dat ik Grade 2 had en waar ik mee kon beginnen. Ik liep de klas van Ivy uit, moest door het lokaal van Grade 4 en kwam daar Annie tegen, die in de klas van Dan aan het observeren en helpen. Na de situatie te hebben uitgelegd, lekker het ons het beste om samen de klas over te nemen. Samen dus richting Grade 2.
Achteraf zijn we zo blij dat we het op deze manier hebben gedaan. We konden elkaar perfect aanvullen met improviseren. Van wiskunde (de kids weer zelf laten denken; gaat veel tijd in zitten), tot zingen, tot dansen, tot Engels, tot taalspelletjes met letters en klanken. Best leuk eigenlijk. We probeerden zelfs een systeem in te voeren. Elke keer wanneer het ‘to noisy’ was of wanneer we te lang moesten wachten, zetten we een streepje op het bord. Wat betekende dat ze een minuut minder breaktime hadden. Eerst hadden ze het niet helemaal door wat er met die streepjes werd bedoeld en ze wilden het ook al overnemen in het schrift. Maar na een tijdje hadden ze dat wel door. En het werkte ook nog! (mooi! :D) Het waren er trouwens vijf… streepjes…
Het lesgeven was dus klaar en daarna eten ze ook nog op school. Ik zat al helemaal te bedenken hoe ik het bidden moest gaan doen, want tsjah dat hoort nu eenmaal zo. Maar nadat we ‘Let’s pray’ hadden gezegd, kwamen ze al meteen met een opdreungebed. Toch wel ideaal dat stampen. :)
Ook kreeg Annie nog een smsje van de taxichauffeur, een heel schattig smsje: ‘Hello, how are you guys doing? I must say I have missed you Annie. Say hi to Imke for me. Good night. Paul.'
Woehoe!! Go Annie. :p Ze is er maar niet op in gegaan, omdat de auto niet van hem zelf was. Het moet wel wat lijken natuurlijk. Anders had ze het gedaan!
Ik heb ook al verschillende aanzoeken gekregen, waarvan één hele serieuze van ene ‘Bruce’ die we tegenkwamen in de supermarkt. “Ooh sorry, I know you're gonna think it’s really weird that I’m telling you this... But I’ve never had this before.” Ooh, nee wat is dit nu weer? “You really have beautiful eyes and I just want to see you again”. Tsjah, je kunt wel meer willen... “Where are you from?” From the Netherlands, Holland, I’m Dutch… “I’ve just been to Denmark” Vervolgens zei ik ‘Ooh, maar zijn toch genoeg met blond haar en blauwe ogen?’ “Yes, but this is different…” Sure!
Oké en toen ben ik maar weer gevlucht om garlic te halen. Kwam nog niet van hem af, maar na een tijdje negeren was hij weg. Zucht!
Verder hadden we nog een klein drama. Lilian haar superdure telefoon (die nog niet eens een week geleden had gekocht) hield er in eens mee op en op één of andere manier was net de druppel voor haar die de emmer deed overlopen.
Meteen belde ze (met haar andere telefoon, die ze hier in Zambia nog had gekocht) naar Nederland en heeft het verhaal best wel heel vaak aan anderen verteld. Het was ook wel heel vreemd. Een spik-splinter-nieuwe telefoon van nog geen zeven dagen oud, met wereldontvanger of zo... Hield er zomaar mee op. Ik heb nog even voor de zekerheid de simkaart en batterij gecheckt, maar hij was echt (zoals Lilian dat zo mooi zegt) ‘dood’. Ik zou zeggen, balen… Maar het is maar een telefoon. Helemaal hier.
Maar in ieder geval! Ze kan nog bellen met haar Zambiaanse telefoon en dat lost zich ook wel weer op.
We zijn de avond geëindigd met spelletjes met z’n vijven. Annie, Dan, Edwin, Kephas en ik. Het was (we hebben hier namelijk al jaren en jaren) ‘games night’. Kaartspelletjes en andere leuke dingetjes… Ik heb érg gelachen. Super gezellig. Morgen ‘karaoke night’ zei Dan. Uhm... Ja, ‘tink dat mar’. :) * * *
woonkamer
Vanochtend weer vroeg op. En het lag nog wel zo lekker. Naja, niet zeuren... Opfrissen, was uitwassen, ophangen, eten en naar school. Daar ons gebruikelijke gebed en hup naar de klas bij teacher Ivy. Het was de bedoeling om ook deze ochtend weer te observeren bij haar en gewoon even sfeer proeven, hoe het er hier aan toe gaat. Om 8 uur zat ik daar dus ook op mijn stoeltje en na ongeveer twaalf minuten (haha, ja twaalf is echt ongeveer) kwam Ivy binnen. ‘Thelma isn’t at her classroom, we don’t know where she is. So…” En ik dacht: ‘Oké, nu gaat het dus komen.’ En jawel: “… do you want to teach that class?”
Uhm, kan ik dit weigeren? Wil ik dit weigeren? Nee. Dus ja! Nog snel kreeg ik van haar twee boeken. Eén met Math en één met iets taal-engels-achtigs. Dus daar ging ik vol goede moed en wist alleen dat Thelma er niet was (dat had Bill die ochtend bij het bidden ook niet even gemeld...), dat ik Grade 2 had en waar ik mee kon beginnen. Ik liep de klas van Ivy uit, moest door het lokaal van Grade 4 en kwam daar Annie tegen, die in de klas van Dan aan het observeren en helpen. Na de situatie te hebben uitgelegd, lekker het ons het beste om samen de klas over te nemen. Samen dus richting Grade 2.
Achteraf zijn we zo blij dat we het op deze manier hebben gedaan. We konden elkaar perfect aanvullen met improviseren. Van wiskunde (de kids weer zelf laten denken; gaat veel tijd in zitten), tot zingen, tot dansen, tot Engels, tot taalspelletjes met letters en klanken. Best leuk eigenlijk. We probeerden zelfs een systeem in te voeren. Elke keer wanneer het ‘to noisy’ was of wanneer we te lang moesten wachten, zetten we een streepje op het bord. Wat betekende dat ze een minuut minder breaktime hadden. Eerst hadden ze het niet helemaal door wat er met die streepjes werd bedoeld en ze wilden het ook al overnemen in het schrift. Maar na een tijdje hadden ze dat wel door. En het werkte ook nog! (mooi! :D) Het waren er trouwens vijf… streepjes…
Het lesgeven was dus klaar en daarna eten ze ook nog op school. Ik zat al helemaal te bedenken hoe ik het bidden moest gaan doen, want tsjah dat hoort nu eenmaal zo. Maar nadat we ‘Let’s pray’ hadden gezegd, kwamen ze al meteen met een opdreungebed. Toch wel ideaal dat stampen. :)
Ook kreeg Annie nog een smsje van de taxichauffeur, een heel schattig smsje: ‘Hello, how are you guys doing? I must say I have missed you Annie. Say hi to Imke for me. Good night. Paul.'
Woehoe!! Go Annie. :p Ze is er maar niet op in gegaan, omdat de auto niet van hem zelf was. Het moet wel wat lijken natuurlijk. Anders had ze het gedaan!
Ik heb ook al verschillende aanzoeken gekregen, waarvan één hele serieuze van ene ‘Bruce’ die we tegenkwamen in de supermarkt. “Ooh sorry, I know you're gonna think it’s really weird that I’m telling you this... But I’ve never had this before.” Ooh, nee wat is dit nu weer? “You really have beautiful eyes and I just want to see you again”. Tsjah, je kunt wel meer willen... “Where are you from?” From the Netherlands, Holland, I’m Dutch… “I’ve just been to Denmark” Vervolgens zei ik ‘Ooh, maar zijn toch genoeg met blond haar en blauwe ogen?’ “Yes, but this is different…” Sure!
Oké en toen ben ik maar weer gevlucht om garlic te halen. Kwam nog niet van hem af, maar na een tijdje negeren was hij weg. Zucht!
Verder hadden we nog een klein drama. Lilian haar superdure telefoon (die nog niet eens een week geleden had gekocht) hield er in eens mee op en op één of andere manier was net de druppel voor haar die de emmer deed overlopen.
Meteen belde ze (met haar andere telefoon, die ze hier in Zambia nog had gekocht) naar Nederland en heeft het verhaal best wel heel vaak aan anderen verteld. Het was ook wel heel vreemd. Een spik-splinter-nieuwe telefoon van nog geen zeven dagen oud, met wereldontvanger of zo... Hield er zomaar mee op. Ik heb nog even voor de zekerheid de simkaart en batterij gecheckt, maar hij was echt (zoals Lilian dat zo mooi zegt) ‘dood’. Ik zou zeggen, balen… Maar het is maar een telefoon. Helemaal hier.
Maar in ieder geval! Ze kan nog bellen met haar Zambiaanse telefoon en dat lost zich ook wel weer op.
We zijn de avond geëindigd met spelletjes met z’n vijven. Annie, Dan, Edwin, Kephas en ik. Het was (we hebben hier namelijk al jaren en jaren) ‘games night’. Kaartspelletjes en andere leuke dingetjes… Ik heb érg gelachen. Super gezellig. Morgen ‘karaoke night’ zei Dan. Uhm... Ja, ‘tink dat mar’. :) * * *
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
