ik leef dus nog!

22.13 uur 14 sep. 06
slaapkamer


Hallo allemaal!

Wat ik allereerst even wilde zeggen: ‘ik leef nog!’ Gelukkig maar... Ik ben hier nog maar twee dagen en heb (goh) al heel wat beleefd. Wat nu eerst een beetje irritant is, dat ik de hele tiid switchen moet from English, nei’t Frysk en vervolgens naar het Nederlands… Dat omdat ik mij hier in Zambia in het Engels moet redden, met Annie (dé Zambiamaat) Fries spreek en daarnaast nog Nederlands spreek met Lilian.
Lilian is een vrouw uit Amsterdam die vandaag aangekomen is met het vliegtuig in Lusaka. Zij blijft hier 6 maanden en het is dan de bedoeling dat ze de administratie doet van de Beautiful Gate.
Maar in ieder geval… Het meeste uit ik me nu eigenlijk al in het Engels en dat gaat me eigenlijk makkelijker af dan ik dacht. Maar om het makkelijk te houden typ ik alles maar gewoon in het Nederlands, met zo heel af en toe wat uitschieters naar een andere taal.

Ik waarschuw jullie trouwens vast even van te voren. Ik typ namelijk alles zoals ik denk.. en (zoals de meeste wel weten) is dat soms met rare, niet-te-volgen sprongen. Dus betreden op eigen risico!
Maar ik zal proberen bij het begin te beginnen…

Dinsdag 12 september was dé dag. Imke gaat alleen vliegen.. voor het eerst.. naar Zambia.. voor drie maanden.. Tsjah, dat had ook heel anders gekund. De eerste reactie van ‘heit en mem’ aan tafel, op mijn idee om naar Zambia te gaan voor stage, was dan ook: “.. waarom Zambia? Je kunt toch ook naar Duitsland gaan? Wij hebben daar wel contacten en..”
Nee, niet naar het stoffige (sorry Henk en Rainer) Duitsland stage lopen, maar naar Afrika. Altijd al heb ik een zwak voor Afrika gehad. De cultuur, de mensen, de kleuren, de sfeer en uitstraling vond ik altijd al geweldig. En nu via Annie (ook te volgen op internet; foto’s en verhalen vanaf 23 augustus >> annie.shareyourstory.nl ) aan deze plek in Zambia gekomen.

Maar dinsdag dus. Mem had braaf al mijn kleren nog gewassen en oo wat een stress. Ik daarentegen maakte me íets minder druk. Uitstellen is één van mijn … hobby’s en dus ook nu van de partij. Met een gevoel van ‘het komt allemaal wel goed’, pakte ik mijn tas uiteindelijk een uurtje van te voren in.
Dit klinkt nu heel nonchalant (en dat was het ook wel een beetje), maar ik had me wel goed voorbereid hoor! Ik had namelijk in mijn slaapkamer een heuse Zambia-meeneem-hoek gemaakt. Perfect! Elke keer als ik door de stad, ons huis of mijn kamer liep en ik dacht ‘hé dat kan ik in Zambia wel gebruiken’. Hopsa! In de hoek.

Na het inpakken en snel naar binnen werken van mijn laatste Hollandse gerecht, vlug de auto in en racen naar Amsterdam; Schiphol.
Mem nog aan broertjelief: “Marten.. Ga je ook mee?”
Marten: “Neuhh.. ze gaat maar drie maanden weg en om nu helemaal mee.. Dat hoeft van mij niet.” (als Imke het goed vindt) (haha).
Na even goed verkeersborden lezen en de goede rijstijl van Margriet van der Leest - Dijkstra uiteindelijk aangekomen op Schiphol. Heit en ik zoeken even naar de goede ingang en mem belt intussen even met ‘Anita’ voor de zekerheid om te vragen hoe en wat. Ik wil mijn tassen uit de auto pakken, draai me om én... tadaaa!! Annalien Hanje voor m’n neus. Was dat nog eens een aangename verrassing :D * * *