Part #8 Relaxed Australië

Alwer in wike hjir, yn Austraalje. Oankommen binne we yn Cairns. Fuort dêr de basis boadskippen yn slaan, de rûte nei Brisbane globaal wat útstippelje en besykje in auto te hieren foar twa wike. Ek dit kear foel dat lêste wer wat ôf. Ûndertusken wenne oan it nije lân. De earste yndruk wie dat it in miks tusken Yndonesië en Nij Seelân is. It waarme swimbad-klimaat, it tropyske mei de palmbeammen, gekko's en grutte mieren fan Yndonesië. De griene bergen, de organisaasje, it ferkear en de boerden derby fan Nij Seelân. Dêrneist ek nije eigen dingen by de earste yndruk. Lyk as de aboriginals. Helaas binne dizze net posityf oanwêzich yn de stêd. Meastentiids komme se mear as swervers oer. Ek falle de warskôgingen foar it gefaar hjir op. Tink om oerstekkende cassowaries (in soart gekleurde strúsfûgel), tink om giftige kwallen yn de see, tink om slangen en krokodillen yn de bush, mar ek om oerstekkende kangeroes by de grutte dyk. Allinne de warskôgingen meitsje ús aardich op'e hoede. Wat fansels ek de bedoeling is.

Cairns is ek it plak wêr in pear dagen nei dat wy dêr wienen, in mem wol sân bern fan harsels en ien neefke om it libben brocht hat op in lugubere wize. Net te leauwen... Lyk as it 'foarfal' yn Sydney fan san wike lyn ek net te leauwen is. Noch sa fier fuort, mar dochs aardich tichtby. It libbet hjir ûnder de minsken. Ús taksysjauffeur fanôf it fleanfjild sei: "Wy hawwe dit noch nea mei makke yn dit lân, wy binne net wend dat minsken dizze oertsjûging fan in geloof hawwe". Net dat der ien is dy't hjir oan wenne kin... 
Elke dei stiet der it lêste nijs oer dizze items yn de krante.

Nei Cairns binne we súdliker gongen nei Mission Beach. Dit heart al wat tropysker, en dat wie it ek. Ûnderweis op de gok nei in syddykje rjochting Josephine Falls. Dit wie efterôf in moaie gok, want it die bliken dat dit in natuerlik poeltsje wie mei op de eftergrûn in wetterfaltsje en sels in natuerlike gliidsbaan derby. Hearlike ferkoeling.
Ien kear yn Mission Beach, ha we dêr net in soad útfretten. Ek wol ris lekker. Dêr wie ferkoeling te finen yn see. Al is it wetter hjir amper koel te neammen. Swimme moat hjir yn in spesjaal 'stingernet'. It is namlik heechseizoen foar de giftige kwallen. Mei opblaasbannen en derûnder netten oant de boaiem ta, besykje se stikjes see kwal-fry te hâlden. Dêr lekker mei faktor 50 op de hûd om pierebaaie yn see, fanatyk mei in baltsje slaan en tsjin de wyn yn oergoaie. De oare deis hienen we der sels spierpine fan. Jim heare it al, de wintertraining is alwer folop dwaande. :)

Yntusken ek al twa kangeroes sjoen fanút de auto. Dea dat wol... Fierder in soad terra-reade grûn lâns de dyk en hast oeral groeit 'sugarcane' op fjilden. Heech grien reid, wat sûker op smite moat.
We bliuwe yn de tropyske hoeke. Dit kear rjochting Magnetic Island. De auto bliuwt op it droege en sels mei de ferry nei it eilân. Dêr earst rinnende nei see west om binnen it stingernet in dûk te nimmen. Oernachtsje dogge we omringet mei allegear tropyske fûgels en sels wallabies ('mini kangeroes') hipten foar ús bungalow foarby, we sjogge ús eagen út. De oare deis gongen we op paad nei ferskillende plakken op it eilân om te snorkeljen. Dit kear yn in soart Power Ranger pak. Gjin kwal krijt ús te pakken, mar ek dit kear wer gjin ien sjoen. Moai sa hâlde! Op it waarmste momint fan de dei klommen we fia rotsachtige paadsjes we nei ferskillende de wat mear rêstige (nudist?) strannen. We witte no ek wêrom sommige wat rêstiger binne ;)
It snorkeljen koe net tippe oan Yndonesië (wat gjin skande is), mar omdat it sicht minder wie, makke dat it ek wol wer spannend. Normaal sjochst de fisken oankommen, mar no kaam it foar dat fanút it neat der in joekel fan it fisk foar de neus foarby kaam. Dy fisk swom moai troch, foar nea net benaud. Wy wat mear...

Dit berjocht komt fanút Airlie Beach. Om hjir te kommen, Imke ek mar efter it stjoer. Dat hie se dochs al earder dien? Ja, mar net yn Austraalje en net mei in automaat. Dizze wiken ha wy in auto mei automaat om yn te riden. Wat betsjut dat der mar twa pedalen by de fuotten sitte en dus gjin koppeling. Wat betsjut dat it proefritsje mei Imke hartstikke goed gie, oant der op de automatyske piloat ôfslein waard en hoppa.. Yn plak fan de koppeling wêr't de rem krekt wat te entûsjast yndrukt. Gjin panyk, neat oan de hân. Wol de skrik yn it liif. Mar no is de oplossing fûn: yn de drokkere gebieden, giet de linker foet ûnder it rjochter bil. Ideaal en ek wer oplosse...
In hearlik relaxed plak is dit. Wat winkeltsjes, tichtby see, genôch restaurantsjes en barkes, muzyk op strjitte en sels in iepenbier swimbad mei útsicht op see mei wat boatsjes en de omlizzende eilânen. Juster op paad op in 'tall ship'. In âlde grutte houten boat naam ús de hiele dei mei. Twa kear ha we yn pak te snorkeljen west en dit kear wie it echt de moaite wurch. Prachtich koraal yn alle foarmen en foaral âldrôze kleuren, mar... ús grutte freon de skildpad wie der ek wer! Earst ien by in sânbank, dy lei rêstich op de boaiem te sliepen. De skipper sei dat it wêze kin dat hy miskien wat 'high' is fan de giftige kwallen dy hy yt (sjoch de Disneyfilm 'Finding Nemo'). Hielendal op it ein fan ús snorkeljen liet syn maat him sjen. En yn aksje noch wol. Prachtich bliuwt it om dizze bisten te besjen en om mei se mei swimme te kinnen. Om it ôf te meitsjen krigen we flak dêrnei út it neat noch in koarte tropyske reinbui op de kop, hearlik.

Yntusken besykje wy hjir ûnder dizze 'omstannichheden' it krystgefoel wat te krijen. De bussjauffeur helpt ús dêrby troch syn bus mei slingers te fersieren, kassières hawwe (gelokkich ûnder de airco) in frolike krystmûtse op en de hostels hawwe kitsch fersiersels ophongen. No moasten wy der ek mar oan leauwe... Sjoch foto!